Kesterbeekmoeras

Het Kesterbeekmoeras is één van de meest natte gebieden die Natuurpunt beheert. De Kesterbeek stroomt via Huizingen naar Lot, waar ze uitmondt in de Zenne. De naam 'Kesterbeek' verwijst naar eeuwenlange menselijke bewoning (kester=' Latijnse castrum'=vesting).

Toegankelijkheid

De bewegwijzerde Kesterbeekwandeling (7km) loopt langs het natuurreservaat.

Dieren en planten

In het Kesterbeekmoeras borrelt mineraalrijk kwelwater op, naast een drietal bronnen die de beek voeden. Dit geeft als resultaat een soortenrijk dottergrasland. Dotterbloem, kale jonker, watermunt en moerasspirea komen er voor. Voor de brede orchis is dit de enige vindplaats in de streek.

Een deel van het gebied wordt gekenmerkt door pluimzeggehorsten. In dit deel komen ook blauwe knoop en melkeppe voor. In de natste zones(bronzones) komen beekpunge, kleine watereppe, bittere veldkers en reuzepaardenstaart voor.

De drogere graslanden die vroeger intensief begraasd werden, worden in de zomer herschapen tot veelkleurige bloemenweiden met reukgras, goudhaver, duizendguldenkruid en ruige leeuwentand. Geen wonder dat er zich dan ook heel wat vlindersoorten ophouden zoals oranjetip, landkaartje, bont zandoogje en dagpauwoog.

Op één van de taluds ontwikkelde zich een bramenstruweel, waarin zich reeds bosvorming optreedt. In het zuidwesten van het gebied komt een nat valleibosje voor met zwarte elzen. Hier komen o.m. in de kruidlaag reuzenpaardestaart, slanke sleutelbloem, muskuskruid, harig wilgenroosje, moesdistel, moerasspirea, grote brandnetel en geel nagelkruid voor.