Maarkebeekvallei

Toegankelijkheid

In de Maarkebeekvallei kan je wandelen langs trage en andere openbare wegen. De verschillende deelgebieden zijn toegankelijk tijdens een geleide wandeling.  

Beschrijving van het gebied

Wanneer je de kaart van graaf De Ferraris (1777) bekijkt, zie je dat de structuur van de bossen in de Maarkebeekvallei dan al grotendeels aanwezig was en niet noemenswaardig gewijzigd is. Aan de huidige vegetatie zijn deze bossen ook te herkennen als ‘oude' bossen, met een zeer rijke voorjaarsflora. In de rest van de Maarkebeekvallei liggen zeer verspreid kleine bosjes, meestal populierenbosjes die ongeveer 30 tot 40 jaar geleden werden aangeplant. In het gebied zijn nog veel kleine landschapselementen terug te vinden. De soortensamenstelling in de hagen en houtkanten laat vermoeden dat de meeste van deze structuren al zeer oud zijn. Je vindt er onder meer tweestijlige meidoorn, hazelaar, kardinaalsmuts, mispel, ...

Het Eeckhoutbos vormt de kern van het gebied. Het is een historisch bos waarin de laatste jaren quasi geen beheer werd uitgevoerd. Het grootste deel van het Eeckhoubos bestaat uit een eikenbos met een uitgesproken dominante ondergroei van 'boshyacint'. De rijkdom van het bos zit hem vooral in de verscheidenheid van de voorjaarsflora en de oude bomen (vooral zomereik, beuk en oude populierenrassen).

Dieren en planten

Op de overgang naar het valleibos in het westelijk deel vind je de grootste soortenrijkdom. Bosanemoon, slanke sleutelbloem, brunel, pinksterbloem, muskuskruid, dagkoekoeksbloem, gevlekte aronskelk, robertskruid, bosereprijs, kleine maagdenpalm en veelbloemige salomonszegel groeien hier veel. Deze soorten komen ook voor in het vlakkere gedeelte, maar dan in mindere aantallen.

Op de steilere rand komen eenbes en grote keverorchis voor. De zeldzame eenbes is net als de meeste voorjaarsbloeiers een inheemse oude bosplant. De spitse eironde bladeren zitten in een krans van meestal vier (maar dit varieert van 3 tot soms 8) aan de top van een overigens onbebladerde stengel. De bloem is geelgroen, stervormig, met uitstekende meeldraden en alleenstaand. De vrucht is een zwarte bes (één bes). Het is een soort die slechts langzaam kan uitbreiden in nieuwe bossen.

Het vlakkere gedeelte bestaat grotendeels uit een ondergroei van wilde hyacint met plaatselijk verbraming, vermoedelijk als gevolg van vroegere exploitatie. De boomlaag is verscheiden met oude zomereiken, gewone es, beuk en oude populierenvariëteiten. Zoete kers, haagbeuk, lijsterbes, gewone vlier en zachte berk vormen de struiklaag, maar komen ook in de boomlaag voor. Een deel van het bos bestaat uit historisch hakhout van hoofdzakelijk haagbeuk, gewone es en hazelaar. Langs de bosrand staat een oude haag waarin onder meer mispel en gladde iep voorkomt. De haag zelf bestaat uit eenstijlige meidoorn afgewisseld met sleedoorn en hazelaar.

Voor meer informatie kan je terecht op de blog van de Maarkebeekvallei.