Scheldeschorren van Branst

Toegankelijkheid

Het gebied is heel moeilijk toegankelijk voor publiek tenzij met aangepaste kledij. Het is wel goed te overschouwen vanaf de Scheldedijk. Tijdens het broedseizoen (begin maart tot eind juni) is het in het geheel niet toegankelijk.

Beschrijving van het natuurgebied

Voor de uitvoering van het Sigmaplan, dat tot stand kwam na de overstroming van Ruisbroek in 1976, bestond dit gebied uit een zomer- en winterdijk waartussen polderweiden lagen waar zelfs koeien op graasden. Door het Sigmaplan werden de dijken op 8 meter TAW gebracht en werd het buitendijkse deel onderhevig aan de getijdendynamiek van de Zeeschelde. Hierdoor ontstond een slikken- en schorrenlandschap met een afwisseling van wilgenvloedbos en rietvlaktes. 

Afbeelding

Dieren en planten

Het gebied maakt deel uit van het vogelrichtlijngebied ‘Durme en de middenloop van de Schelde’ en het Habitatrichtlijngebied ‘Schelde- en Durmeëstuarium van de Nederlandse grens tot Gent’. Door de dagelijkse onderdompeling met Scheldewater blijven de slikken onbegroeid, maar in de bodem leven wel talloze kleine diertjes, een waar festijn voor vogels! Heel wat soorten eenden halen hier hun voedsel of komen er tot broeden. Bergeend, Wintertaling, Krakeend en Wilde eend kunnen hier in grote aantallen gezien worden.
Het wilgenvloedbos ontwikkelt zich op de hogere delen van de schorren; ze doorstaan moeiteloos een onderdompeling tijdens springtij. In het voorjaar bloeit hier de Spindotter, een variant van de Dotterbloem die aangepast is aan de getijdenwerking. De talrijke wilgensoorten (Kraakwilg, Schietwilg, Amandelwilg, Katwilg, …) vormen een bijna ondoordringbaar struweel. Ook reeën voelen zich hier thuis.
De rietvelden bieden uitstekende nestgelegenheid aan rietvogels zoals Kleine karekiet, Bosrietzanger, Cetti’s zanger, Rietgors en Waterral, maar de uitblinker is de Blauwborst.

Afbeelding

Natuurbeheer

Natuurpunt Klein-Brabant heeft het gebied in eigendom sinds 1994. Al die jaren werd met een grote groep vrijwilligers en natuurwerkploegen hard gewerkt om verruiging van de rietvlakten tegen te gaan. Er werd een mooi evenwicht bereikt tussen rietvelden, wilgenvloedbossen en getijdengeulen.