Vrijwilliger onder de loep: Dirk Criel

Paspoort 

Naam: Dirk Criel

Anciënniteit: vooral de laatste 10 jaar (opnieuw) actief, maar al in de jeugdjaren begaan met de natuur, met name met zoogdieren. Stond aan de wieg van de allereerste Zoogdierenwerkgroep.

Actieterrein: Kern Rondom ’t Burreken, Vlaamse Ardennen Plus, Zoogdierenwerkgroep (zowel van Vlaamse Ardennen Plus als nationaal)

Functie: conservator Het Burreken, voorzitter Vlaamse Ardennen Plus, bestuurslid Zoogdierenwerkgroepen Natuurpunt en Natuurpunt Vlaamse Ardennen Plus

Zijn verhaal

Dirk is al van jongs af aan begaan met de natuur. Bij de Wielewaal, één van de fusiepartners van Natuurpunt, focuste hij op de zoogdieren. Vandaag is hij nog altijd zeer actief rond de studie en de bescherming van onze zoogdieren maar evenzeer rond natuur- en landschapsontwikkeling.

Dirk woont in het  pittoreske Schorisse temidden van de Vlaamse Ardennen. ‘Het is een prachtige streek, maar voor velen onbekend gebied. Er stromen daardoor weinig middelen voor natuur en landschap door naar hier.’ Dirk wil daarin verandering brengen. ‘Ik ben al een tijdje begaan met streekontwikkeling waarin natuur en landschap de drijvende krachten zijn. Dat komt ook door mijn werk als zelfstandig ecologisch adviseur en landschapsdeskundige bij Driekwart Groen’.

Vorig jaar volgde hij pionier Guido Tack op als voorzitter van Natuurpunt Vlaamse Ardennen Plus, de organisatie die de negen Natuurpuntafdelingen en zes studiewerkgroepen van de streek overkoepelt. Ook in die positie probeert Dirk de zaken de goede kant uit te sturen, dit met de ondersteuning van een enthousiaste groep vrijwilligers.

Dirk is ook conservator van Het Burreken, een natuur- en landschapsreservaat in het hart van de Vlaamse Ardennen en één van de allerfraaiste natuurlandschappen van Vlaanderen. Dirk: “Het gebied moet vooruit, want het krijgt het hard te verduren. Het staat immers vooraan in de discussies over instandhoudingsdoelstellingen, PAS en alles wat met de Europese natuurproblematiek samenhangt. Natuurbescherming gebeurt hier met vallen en opstaan. De kunst bestaat erin om mensen, zowel vrijwilligers als streekbewoners, blijvend te motiveren om gezamenlijk aan het project te werken. We roeien met de riemen die we hebben, zowel op financieel, materieel als menselijk vlak. Ik probeer me niet te vergalopperen, want mensen haken daardoor wel eens af. Betrokkenheid is heel belangrijk.”