Thaborberg
- Toegankelijkheid
- Leuk voor kinderen
- Beschrijving van het gebied
- Hoogtepunten
- Dieren en planten
- Natuurbeheer
- Verder wandelen in de buurt
Toegankelijkheid
Het hele jaar door toegankelijk op de paden. Geen speciale vereisten voor schoeisel. Het smalle bewegwijzerde wandelpad is ca. 1 km lang en start op de parking op de hoek van de Kattebroekstraat en de Thaborstraat. Ongeveer de helft ervan is aangelegd als rolstoelpad en loopt door grasland, ruige vegetatie en bos tot aan Huis Michielsheem aan de Kasterlindenstraat, waar rolstoelgebruikers toegang tot het gebied hebben.
Op de top van de Thaborberg is een rustplaats voorzien.
Leuk voor kinderen
Natuurpunt houdt het wandelpad – deels een natuurlijk blotevoetenpad – vrij en maakte natuurdoolhofjes en een wilgenhut. Vanop een vlondertje aan de amfibieënpoel kunnen waterdiertjes waargenomen worden. Leuk én leerrijk voor kinderen.
Beschrijving van het gebied
De Thaborberg ontstond 50 miljoen jaar geleden als een zandbank in een tropische zee. Het ondiepe water krioelde van eencellige wezentjes die er kalkschaaltjes achterlieten. Die stapelden zich op in dikke pakketten, die veranderden in kalkzandsteen, in de middeleeuwen geëxploiteerd als bouwmateriaal. Na de ontginning bleven er diepe kloven achter en volgde een spontane bebossing, eeuwenlang het enige bodemgebruik. Op de zuidflank werd begin vorige eeuw een grote villa gebouwd, mét een beukenaanplant. In de Eerste Wereldoorlog startte de Molenbeekse pastoor Arthur Vetsuypens er openluchtkuren op voor verzwakte stadskinderen. Na de oorlog bouwde ‘L’Oeuvre Mont Thabor’, er een heus sanatorium uit, van 1922 tot 1951 beheerd door dominikanessen. Nadien werd het domein enige tijd een vakantiedomein van de Christelijke Multualiteiten, tot de sloop van de gebouwen in 1996. Sindsdien was de toegang beperkt tot bewoners van Huis Michielsheem, in 1983 door de CM opgericht, tot Natuurpunt hier in 2003 neerstreek.
Hoogtepunten
Het wandelpad, dat start op de hoek van de Kattebroekstraat en de Thaborstraat, brengt je via de oude kastanjedreef en langs een vervallen boerderijtje met oude boomgaard en een jonge amfibieënpoel en via een bruggetje over een bronbeekje naar een oud beukenbos. Honderden duiven hebben hun slaapplek gevonden in het beukenbos, maar de kleurrijke alexander- en halsbandparkieten bezetten er de nestholtes. Hier klim je de “berg” op , langs – en soms over – gevallen honderdjarige beuken, een paradijs voor zwammen. Bodemerosie en windworp doen geen goed aan het beukenbestand. Het wandelpad loopt verder door een gemengd bos met veel berk. Je merkt er de sporen van een kaalkap aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Je hebt hier een mooi zicht op een steile flank – mét vossenholen - van één van de kloven in het gebied. Via een bramenruigte kom je dan terecht in een mooi ontwikkeld kalkrijk bronbos. Kalktuf klit er aan takjes en blaadjes en het voorjaarstapijt met o.a. dotterbloemen is er prachtig. Je loopt er op de rand van een immer nat bronamfitheater, dat nog altijd in beweging is ook. Achter het brongebied kom je uit op een rolstoelpad. Een gemengde houtkant schermt het zicht op de nabijgelegen lintbebouwing langs de Kerselaarstraat gedeeltelijk af. Het rolstoelpad loopt van de Kasterlindenstraat langs het nieuwe Michielsheem en door een gemengd bos met zicht op de tweede kloof van de Thaborberg, naar een hooiland met mooie bosrand, geschikt voor vleermuissoorten als de laatvlieger, en te bewonderen vanop een zitbank. Aansluitend een oude kastanjelarenaanplant, een nieuw biodivers bosje en de restanten van de verdwenen school en de kapel, nu ingenomen door opvallend veel robinia’s. Bergafwaarts stap je terug richting oud Michielsheem en de voormelde kastanjedreef nabij de Kattebroekstraat.
Dieren en planten
Regen spoelt kalk uit het zand en die slaat neer op de resten van takken en bladeren. Zo ontstaat travertijn: plantenresten in een krokant korstje van kalk. Dit zeldzame fenomeen kun je in het bronbosje van de Thaborberg bewonderen. De kalk in de bodem zorgt er ook voor dat planten als reuzenpaardenstaart, daslook, eenbes, keverorchis en tongvaren hier voorkomen. Deze plantensoorten zijn ook typisch voor oude bossen en worden opgevolgd als indicatorsoort. Ze zijn niet zo talrijk en breiden maar traag uit, in tegenstelling tot de voorjaarsbloeiers met o.a. bosanemoon, wilde narcis en veel daslook. In mei is het bos op zijn mooist. De Thaborberg herbergt honderden plantensoorten en meer dan 100 soorten paddenstoelen. Een aantal daarvan is vrij zeldzaam. Kalk zorgt ook voor talrijke slakkensoorten zoals de wijngaardslak. In het zuivere bronbeekje leven miljoenen vlokreeftjes en honderden amfibieën planten zich voort in de afwaarts gelegen poel. De vogelsoortenrijkdom is beperkter. Houtduiven en parkieten domineren. Ook vossen zijn hier prominent aanwezig. Af en toe wordt er ook een ree waargenomen. De aanwezigheid van eikelmuis, hier ooit waargenomen, is onzeker geworden.
Natuurbeheer
Natuurpunt nam in 2003 de Thaborberg in beheer. Daartoe werd een huurovereenkomst afgesloten met vzw De Bergen, de eigenaar. Na een grondige zwerfvuilactie werd een wandelpad aangelegd om toegang tot de diverse biotopen te krijgen. Een gedeelte van het wandelpad werd ingericht als rolstoelpad, in de eerste plaats voor de bewoners van Huis Michielsheem maar ook voor andere rolstoelgebruikers, die het gebied willen bezoeken. De open plek in het bos werd voorzien van een Natuurpunt-zitbank. Langs een gedeelte van het rolstoelpad werd een gemengde houtkant met veel sleedoorn geplant, wat heeft geleid tot de (her)introductie van de zeldzame sleedoornpage. Een gedeelte van het natuurlijk pad in de boomgaard werd ingericht als blotevoetenpad, dat o.a. door een wilgenhut en langs de amfibieënpoel loopt. De poel werd gegraven op een plek waar vroeger laurierkers was aangeplant. Ook Japanse duizendknoop, een andere exoot, werd succesvol bestreden. In de oude boomgaard werden bijkomende streekeigen fruitbomen geplant in de hoop de eikelmuispopulatie weer op gang te krijgen. Er werden ook eikelmuisnestkasten opgehangen.
Het natuurgebied beheert grotendeels zichzelf. De boomgaard en de open plek worden een paar keer per jaar gemaaid en het wandelpad wordt regelmatig onderhouden. Loslopende honden en vallende bomen vormen er knelpunten. In de oude bosgedeelten is niets-doen de regel. Op de oude speelplaats van het voormalige sanatorium plantte Natuurpunt een gemengd bosje aan en bracht zo meer diversiteit in het bomenbestand.
In 2006 werd de Thaborberg erkend als natuurreservaat. Tegelijk werd een visiegebied goedgekeurd met een totale oppervlakte van 16,5 ha, gelegen langs de Kattebroekstraat tussen afrit 12 van de Ring en de grens met Brussel. Uitbreiding van het reservaat maakt natuurverbindingen mogelijk met natuurreservaten op Dilbeeks grondgebied (Wolfsputten) en in Brussel (Kattebroek, Scheutbos).
Verder wandelen
- Gebieden aankopen en beheren is de beste manier om de natuur te beschermen
- Voor elke gift van 40 euro of meer krijg je een fiscaal attest
Help Thaborberg groeien
Gift via overschrijving
Op stap met een ervaren wandelgids: Wil je de Thaborberg verkennen onder
begeleiding van een ervaren natuurgids?
Iets te melden?
Zijn er wandelbordjes verdwenen? Heb je iets te melden over een natuurgebied? Bezorg ons je feedback.