Afdelingsnieuws

Zaterdag 12 juni

Rond 8u30 verzamelden we aan het kanaal Oostende-Brugge om nog eens voor de laatste keer een stevige rit van 134 km aan te vatten als voorbereiding op onze expeditie Natuurpunt.

We waren nog maar net langs het jaagpad op weg, toen Russ plots riep dat we moesten stoppen. Wim, die onze reflexen nog niet zo goed kan inschatten, stopte onmiddellijk in de veronderstelling dat er toch iets dringends of serieus aan het gebeuren was. Lekke band, pech met de remmen…. Wat zou er toch gebeurd zijn?

Op die vraag antwoorde Russ “er zat daar een grote roofvogel in een knotwilg” hilariteit alom. Toen de vogel weg vloog werd eventjes getwijfeld tussen een roodborstje of een buizerd maar Koen ontdekte al vlug met de verrekijker dat het om die laatste soort ging.

De weg ging min of meer tegen wind tot aan de oude spoorwegbedding Groene 62 die we volgden richting Torhout.

In Gistel werd een eerste stop georganiseerd om Karel toe te laten zijn gesneden brood te nuttigen en natuurlijk dachten we er natuurlijk al bij dat hij ook interesse had in wespen met gesneden brood hier in Gistel.

Heb je hem?? Museeuw- wespen-gesneden brood- Gistel, de thuisstad van Johan Museeuw…

En inderdaad Karel vloog als een wesp verder op de oude spoorweg wat ons de wenkbrauwen deed fronsen. Al ging het bij ons ook vlotter. Maar wacht eens… het kon ook door de wind zijn want we reden nu in een andere richting.

Leeuweriken, Kivieten, Roodborsttapuit en nog één en ander vergezelden ons op onze weg. In Torhout was het zo afgesproken dat Koen en Wim ons zouden verlaten en terug huiswaarts zouden vertrekken en toen waren we nog met drie.

De rit verliep via het Moereveld en het bufferbekken van Kortemark tot aan de start van de Vrijbosroute om ook deze oude spoorweg te volgen tot in Boezinge.

’t Is te zeggen, halfweg in Staden nuttigden we eindelijk een biertje op een zonovergoten terras en iets verder onder het gezelschap van een Spotvogel in het park van Langemark verorberden we ons middagmaal.

Even werd halt gehouden omdat we twijfelden wat daar in Poelkapelle stond aan planten tussen de vele Margrieten, Knoopskruid en vele andere vegetatie. Bij nader toezien ging het over Duifkruid.

Vandaar ging de toer verder langs smalle wegen en Engelse oorlogskerkhoven door het landschap tot in Zonnebeke waar we ook daar een oude spoorwegbedding op ons pad vonden nl. de Stroroute.

Over een 10 km volgden we deze tot aan de ring van Roeselare en onze rit liep ook door deze stad. Daar konden we natuurlijk niet nalaten om een Rodenbach te proeven.

Eventjes liep de weg moeizamer om de juiste weg te vinden uit het krioel van de stad maar na een tijdje liep het weer vlot via Zwevegem, Ruddervoorde, Oostkamp…

Maar wacht eens, het was toen net op hetzelfde tijdstip als de vorige keer, waar we van de lieftallige bakkerin boterkoeken kregen om terug op krachten te komen.

Zouden we dit nog eens wagen of was dit er over. Eventjes twijfelde ik want Karel viel pardoes, vlak voor de bakkerij omver.  Misschien om indruk te maken of misschien dacht hij ook om boterkoeken te krijgen maar het was gewoon een mis ingeschatte hoogte van het voetpad die hij ondanks zijn fantastische nieuwe gripbanden, net onderschat had.

Als een echte Flandrien, sprong Karel direct terug op zijn fiets en passeerden we de bakkerij en Oostkamp om moe maar tevreden van onze tocht in de zon, na uiteindelijk een 150km, afscheid te nemen en elk zijn weg te kiezen naar huis.

Stefaan Verplancke