Vele jaren geleden pufte een oud stoomtrammetje door velden en bossen om zich moeizaam een weg te banen naar het plateau van Duisburg. Het was een stevige klim en de straffe verhalen over de tram die het net niet haalde of in de sneeuw bleef steken, zijn legendarisch en behoren tot het cultureel erfgoed van Duisburg. Op een dag viel het trammetje echter stil, voorgoed, want niet meer rendabel en de tramlijn werd een groen en stil lint in het landschap. Nu, bijna een halve eeuw later, ligt de trambedding er nog steeds. De bedding is omringd door een landschap dat zeer rijk is aan kleine landschapselementen: De afwezigheid van bebouwing, de prachtige vergezichten en de ongekende rust geven maken dit gebied zonder meer uniek.