Sint-Annabos

Een stukje geschiedenis
Linkeroever bestond aanvankelijk uit polders en overstroomde regelmatig. Vanaf de 16de eeuw stond het gebied om militaire redenen vaak decennialang onder water. Het duurde tot midden 19de eeuw voor alles terug was ingepolderd. Eind 19de eeuw startte de systematische ophoging van de vlakte in functie van de ontwikkeling van Linkeroever. Dat kwam in een stroomversnelling toen in 1923 Linkeroever bij Antwerpen werd gevoegd. Het landschap veranderde drastisch. Op de vruchtbare polderklei werd een metersdikke laag kalkrijk Scheldezand gelegd.

Kamp Top Hat
Het Sint-Annabos (100 ha) ligt op minder dan 3 km van de Grote Markt van Antwerpen. Op die opgespoten gronden richtte het Amerikaanse leger vlak na de Tweede Wereldoorlog een transitkamp in voor zijn soldaten. Het ‘Top Hat-kamp’ is waarschijnlijk vernoemd naar de musical met Fred Astaire en Ginger Rogers.

Het was verdeeld in 26 blokken en bestond uit 2500 tenten, 500 barakken en zelfs cinema's. Onder meer de nog bestaande rechte lanen en greppels in het bos herinneren nog aan die blokken. In minder dan een jaar passeerden hier meer dan een kwart miljoen Amerikaanse militairen. Toen Top Hat werd opgedoekt, werd het gebied door werklozen in 1952 beplant met 180.000 bomen, vooral canadapopulieren.

Dood hout brengt leven
Dit loofbos is nu ruim 70 jaar oud en nog in volle ontwikkeling. Omdat het de voorbije 20 jaren nauwelijks werd beheerd door de perikelen rond de Oosterweelverbinding is dit bos bezig met een natuurlijke verjonging. Zonder tussenkomst van de mens zorgt de natuur er immers zelf voor dat oude bomen vervangen worden door nieuwe.

De zwakste bomen gaan dood en het dode hout zorgt voor meer diversiteit in het bos. Spechten zijn bijvoorbeeld dol op dood hout. Jonge bomen krijgen kansen omdat er meer plaats en licht komt. De overgebleven bomen ontwikkelen zich naar volgroeide bomen. Dit alles heeft dus tijd nodig. Zoals het spreekwoord zegt: boompje groot, plantertje al dood.

Afbeelding
sintannabos-20220119-jef_van_de_wiele
Jef Van De Wiele