Wijgmaalbroek

Het Wijgmaalbroek dankt zijn natuurwaarde aan de Dijle. Maar ook het historisch landgebruik door de mens, zorgde voor een grote diversiteit aan planten en dieren.

De bewoners van het dorp lieten hun vee grazen op de gemeenschappelijke weidegronden van het natuurlijk overstromingsgebied. Daarnaast lieten ze enkele bosjes staan voor brand- en geriefhout. Dit eeuwenlange, kleinschalige landbeheer zorgde voor een gevarieerd bocagelandschap met hooilanden, weilanden en een dicht netwerk van houtkanten.

De belangrijkste troeven zijn het aantrekkelijke valleilandschap, waar de rivier op natuurlijke wijze doorheen kronkelt, en de aantrekkelijke open ruimte, in een voor de rest dicht bebouwd gebied, in de omgeving van Leuven.

Het Wijgmaalbroek vormt ook een belangrijke schakel van de ecologisch waardevolle Dijlevallei, één van de belangrijkste natuurkernen in Vlaams-Brabant.

Op landschapsniveau is de aanwezigheid van houtkanten, knotwilgenrijen en hagen van belang. Opvallend zijn ook de hakhoutbosjes die zich verspreid in het gebied bevinden. Het zijn deze landschapselementen die momenteel de grote ecologische waarde van het gebied bepalen.

De vallei bestaat nog uit een vrij intact systeem van oeverwallen en komgronden. In de zone beneden de taludrand, ten westen van het gebied, bevinden zich duidelijk kwelzones. Deze hebben ook invloed op de vegetatie en de bodemvorming.

Naast het bocagelandschap, zijn er ook een aantal veedrinkpoelen in het gebied. Momenteel zijn er tien voormalige veedrinkpoelen hersteld en ingericht als amfibieënpoel. Het is de bedoeling om in de toekomst verder de houtkanten te herstellen en nieuwe poelen te graven.