Heidemeersen

Steltlopers, als de grutto, houden van de onder water staande weilanden en moddervlakten en trotseren op hun hoge stelten het Scheldewater. In de rietkragen van de Scheldedijk en de Berlaar kan je vanaf eind april het typische refreintje van de kleine karekiet horen. De vogel bouwt er zijn hangend nest. De bosrietzanger, die iets later terugkeert uit Afrika, bouwt zijn nest in de hoger gelegen zone met riet, braam en brandnetel. Jaarlijks kiest de koekoek enkele paren uit als adoptieouders. Eens de jongen er zijn, zie je de oudervogels de dijkweg oversteken naar de insectenrijke tafel van de aangrenzende meersen. De blauwborst vertoeft ook graag in het gebied.

De hooimeersen zijn vooral van belang voor de steeds meer bedreigde weidevogels. De jaarlijkse vroegtijdige maaibeurten zijn immers nefast voor de nog aanwezige grondbroeders. Kievit en slobeend blijven zich hier voorlopig handhaven. In de ruigere kanten binnen de hooilanden broeden nog een paar koppels rietgorzen en de mysterieuze sprinkhaanzanger wordt bijna jaarlijks zingend aangetroffen. Ook de bergeend wordt regelmatig met jongen in de meersen of op de Berlaar aangetroffen. Als foerageergebied oefenen de meersen nog steeds een grote aantrekkingskracht uit op doortrekkende watersnippen en in strenge winters op smienten.

Smeerwortel komt algemeen voor in het gebied, terwijl koekoeksbloem, tweerijige zegge, oeverzegge, gewone waterbies, dotterbloem, moeras-vergeet-mij-nietje eerder sporadisch te vinden zijn. Toch kunnen nog enkele percelen als echt dottergrasland geklasseerd worden. Een opmerkelijke soort vooral tegen de Bansloot is de poelruit.