Maarkebeekvallei

Op de overgang naar het valleibos in het westelijk deel vind je de grootste soortenrijkdom. Bosanemoon, slanke sleutelbloem, brunel, pinksterbloem, muskuskruid, dagkoekoeksbloem, gevlekte aronskelk, robertskruid, bosereprijs, kleine maagdenpalm en veelbloemige salomonszegel groeien hier veel. Deze soorten komen ook voor in het vlakkere gedeelte, maar dan in mindere aantallen.

Op de steilere rand komen eenbes en grote keverorchis voor. De zeldzame eenbes is net als de meeste voorjaarsbloeiers een inheemse oude bosplant. De spitse eironde bladeren zitten in een krans van meestal vier (maar dit varieert van 3 tot soms 8) aan de top van een overigens onbebladerde stengel. De bloem is geelgroen, stervormig, met uitstekende meeldraden en alleenstaand. De vrucht is een zwarte bes (één bes). Het is een soort die slechts langzaam kan uitbreiden in nieuwe bossen.

Het vlakkere gedeelte bestaat grotendeels uit een ondergroei van wilde hyacint met plaatselijk verbraming, vermoedelijk als gevolg van vroegere exploitatie. De boomlaag is verscheiden met oude zomereiken, gewone es, beuk en oude populierenvariëteiten. Zoete kers, haagbeuk, lijsterbes, gewone vlier en zachte berk vormen de struiklaag, maar komen ook in de boomlaag voor. Een deel van het bos bestaat uit historisch hakhout van hoofdzakelijk haagbeuk, gewone es en hazelaar. Langs de bosrand staat een oude haag waarin onder meer mispel en gladde iep voorkomt. De haag zelf bestaat uit eenstijlige meidoorn afgewisseld met sleedoorn en hazelaar.