Tienbunders

’s Winters vliegt een houtsnip vlak voor je voeten op. In de zomer broeden hier naast buizerd ook havik, wespendief en glanskop, en je kan er wel vijf soorten spechten zien. De rode bosmieren profiteren van de open plekken in het bos en niet toevallig was dit bos ook een van de laatste Vlaamse broedplaatsen van de draaihals, een spechtensoort die van mieren houdt. Wie weet kan een herstel van open plekken ook die soort hier teruglokken.

Een groot deel van Tienbunders was vroeger geen bos, maar woeste heide, soortenrijke graslanden en schrale akkers. Daarom verschilt het bos sterk van oude bossen in de regio en dat kan je zien in de plantengroei. In plaats van een rijk palet voorjaarsbloeiers, bloeien de meest speciale planten hier in het najaar. Je vindt er soorten als blauwe bosbes, blauwe knoop en gaspeldoorn. Die soorten houden van arme bodems, en hebben het sinds de komst van de tractor en kunstmest erg moeilijk in Vlaanderen.