33. Ree (Animalinas)

Locatie: Brug onder R6, Zorgvliet (Sint-Katelijne-Waver)
Kunstenaar: Dzia
Financierder: Sint-Katelijne-Waver
Persartikel: Het Laatste Nieuws

Reeën zie je vrijwel overal in natuurpark Rivierenland. Als je goed kijkt natuurlijk, want ze passen hun kleur aan, aan de verschillende seizoenen en omgevingen. Het is een middelgroot hoefdier met opvallend grote oren, grote ogen, een zwarte neus en een witte kin. Mannelijke reeën dragen een eenvoudig gewei, met meestal twee tot drie punten.

Alle reeën hebben op hun achterwerk een witte vlek of ‘spiegel’. De spiegel heeft een andere vorm bij mannetjes en vrouwtjes. Bij gevaar wordt de spiegel groter doordat de witte haartjes rechtop komen te staan. Daarmee waarschuwen de reeën elkaar en kunnen ze elkaar makkelijk volgen bij het wegvluchten.

Overdag rusten en herkauwen ze ergens verdekt in houtwallen, rietkragen of greppels. In de schemer gaan ze op zoek naar voedsel. Dan knabbelen ze van bladeren, knoppen en twijgjes maar ook aan bramen en bessen. Reeën zijn ook gewoontedieren en daardoor gebruiken ze steeds dezelfde routes door het bos en de weides, ook wel wissels of wildpaden genoemd.

De reegeit krijgt meestal twee kalfjes per jaar. En terwijl de mama op zoek gaat naar voedsel liggen beide kalfjes stil in het gras. In hun eerste weken zijn de reekalfjes geurloos. Roofdieren kunnen er dan zo langslopen. Als een hond of een mens een reekalf aanraakt krijgt het kalfje een geur wat fataal kan zijn.

Reeën leven meestal alleen, maar in de winter worden zogenaamde sprongen gevormd: een groepje bestaande uit enkele nauw verwante reegeiten met hun nakomelingen en eventueel één bok. In de lente en de zomer hebben zowel de bokken als de geiten een eigen territorium. De territoria van de bokken overlappen niet, die van de oudere geiten overlappen soms met het territorium van hun dochters. In de winter zijn reeën minder territoriaal omdat ze dan soms hun territorium moeten verlaten om te zoeken naar voedsel.

Tekst: Hidde Moens
Ingesproken door: Staf Coppens

Financierder Sint-Katelijne-Waver aan het woord:

Een opkikker na een zware dag, een punt van afspraak, een reden voor een wandeling, gewoon iets moois vlakbij waar we wonen. De Animalinas kunstwerken zijn mooi en leiden ons via grotendeels onverharde wegen door het landschap. De gemeente Sint-Katelijne-Waver draagt graag bij aan dit initiatief. Het is ook een kans om onze inspanningen voor natuurherstel in het zonnetje te zetten. De gemeente zet zich in voor het realiseren van nieuwe trage verbindingen tussen relicten van het oude Waverwoud en andere natuurresten. We werken aan natuuruitbreiding en creëren kansen voor biodiversiteit binnen de bebouwde kom.

Langs een rustige weg, misschien ’s morgens als we naar het werk fietsen of met de kinderen naar oma rijden of met de hond op onze dagelijkse wandeling zien we plots een ree. Als we niet bewegen, zien we er misschien meer … of blijft de ree langer staan. Hoe mooi, hoe sterk en hoe ontroerend is zo’n dier … en hoe sierlijk vlucht het tenslotte weg.

We vinden ze nog in onze regio dankzij een structuurrijk landbouwlandschap, waar ze jaarrond voedsel vinden, en dankzij de mooie bossen, waar ze een veilige schuilplaats en de nodige rust hebben. Eens strekte het Waverwoud zich uit over een groot gedeelte van de gemeente, het is onze uitdaging om wat er nog rest van dit woud in goede staat te bewaren.

Niemand wil een ongeval met zo’n mooi dier: daarom honden altijd aan de leiband en plaatsen we bijvoorbeeld als gemeente wildspiegels op plaatsen waar ze vaak de oversteek maken. Al een wildspiegel gezien? Het is een houten paaltje met twee blauwe reflectoren op bevestigd, gericht van de baan weg naar de open velden, op deze manier wordt het licht van de auto’s weerkaatst naar het open veld en hierdoor maken reeën op dat moment minder makkelijk de oversteek. Reeën leven meestal solitair aan de rand van het bos in stukken open landschap. In de winter kan je ze in groepjes spotten in Sint-Katelijne-Waver …

Zo'n groep bestaat uit een vrouwtje met haar jongen uit het afgelopen jaar en een of twee bokken. In het voorjaar valt de groep weer uit elkaar, de moeders verstoten de jongen en gaan op zoek naar een nieuw mannetje waarmee ze nieuwe kalfjes maken.

Weten jullie trouwens hoe een groepje reeën genoemd wordt? Niet toevallig een …. reeënsprong!