Dag van de Natuur in het Rode Dopheidereservaat

Zaterdag 27 november, dag van de natuur.

Het beloofde een mooie dag te worden en toch geloofde ik eerst het weerbericht niet want de dagen voordien gutste de regen onze bufferbekkens, her en der in het Vlaamse land, overvol.

Toch begon de dag met warempel een licht zonnetje en al gauw waren we met een flink groepje bezig met harken, opscheppen en afvoeren. Maaien was reeds gedaan door de professionele ploeg van Natuurpunt en blijkbaar had deze ploeg eens tijd over want wij werden getrakteerd op enkele  samen geharkte hopen maaisel. Stiekem hoopte ik dat gans het terrein er zo bijgeharkt bij lag maar al vlug drong het door dat wat dieper in het reservaat, het nog allemaal geharkt moest worden.

De reden dat de ploeg sneller gedaan had dan anders, lag  waarschijnlijk aan het feit dat enkele dagen voordien, een school, het opslag van Amerikaanse vogelkers en andere houtachtige gewassen, reeds afgezaagd hadden en opgeborgen op hopen, die dan weer perfecte schuilplaatsen zijn voor het klein grut in de natuur. Zo kon de ploeg gewoon door maaien zonder obstakels van opslag.

Het Rode Dopheidereservaat van Brugge is een verraderlijk gebied want eenmaal voorbij de pomp van de waterwinningsmaatschappij, denkt een mens dat we er bijna zijn maar na een tijd besef je, zoals in het liedje “bijlange niet, bijlange niet.”

De ideale situatie bij dit beheerwerk is een team kunnen vormen met harkers, aparte opladers en kruiwagen rijders. Dit was zo in de voormiddag en ook hier verliep het dan zoals in dat ander liedje “het ging vooruit, het ging vooruit…”

In de namiddag verliep het iets trager alhoewel er nu en dan terug vrijwilligers kwamen opdagen en zo hebben we het graag. Nieuwe verse krachten die ons terug voortstuwen tot het einde.

In de late namiddag begon het dan toch te regenen maar als harde diehards, gingen we door tot de laatste restjes maaisel afgevoerd waren.

Een grote voldoening toch elk jaar met een dikke merci voor al wie kwam helpen, al was het maar voor een uurtje.

Stefaan