Elzendaalbos, een straf staaltje bosvernieuwing

Een familie met de natuur in het hart schonk Natuurpunt een naaldhoutbosje (40 a) in Vossem. De sparrenaanplant van een dikke 40 jaar oud is nu volledig aangetast door de letterzetter, een schorskever die een schimmel verspreidt die de bomen doet afsterven. De familie wenste het bos om te zetten naar een streekeigen bosje maar besefte daar zelf niet toe in staat te zijn. Daarom schonken ze het aan Natuurpunt Druivenstreek met de vraag er iets moois van te maken. De plannen daarvoor zijn nu klaar voor uitvoering.

Bosomvorming

Na rooien van de afgestorven sparren zullen andere, geschikte inheemse boomsoorten aangeplant worden zoals zomereik, linde en zoete kers. De reeds aanwezige wilgen en vlierstruiken worden behouden en zullen zichzelf snel uitzaaien. Door te werken met plantgoed van verschillende leeftijd en het voorzien van een bosmantel met meidoorn, sleedoorn, wilde lijsterbes en dergelijke zal dit bos snel opnieuw een structuurrijke oase voor de biodiversiteit vormen en een rustplaats voor kleine en grotere zoogdieren als haas, ree, vos en marter en allerlei vogels.

Beleggen in de toekomst

Maar daar blijft het niet bij. De locatie en plannen zijn uitstekend geschikt om hier de zeldzame fladderiep en wilde appel aan te planten. Momenteel kweken onze vrijwilligers plantmateriaal op uit zaad van autochtone fladderiepen uit het Zoniënwoud en autochtone wilde appel uit Meerdaalwoud. Op deze manier wordt het Elzendaalbos niet alleen een stapsteen in de verbinding van beide wouden maar ook de plaats waar beide restanten van het eens zo machtige Kolenwoud elkaar opnieuw ontmoeten.

Bovendien vergroot de geografische spreiding van dit uniek genetisch materiaal de kans op behoud daarvan wanneer calamiteiten de kleine en kwetsbare resterende populatie van deze soorten zou wegvagen of decimeren. Risicospreiding heet dat in beleggersjargon. Het Elzendaalbos zal dus in de toekomst eveneens dienst doen als genenbank van die wouden. Een echte schatkist voor de biodiversiteit dus!

Geen elzen

De schenkers wensen het bosje te noemen naar het toponiem ‘Elzendaal’, de naam van het kleine dalletje waar dit stukje bos aan grenst. De benaming Elzendaalbos refereert zo naar het wat lager in het dalletje gelegen historische ‘Elsdalbosch’ dat reeds in 1551 deel uitmaakte van het Vossemse bezit van het Godshuis der Twaalf Apostelen te Broekzele (nu beter bekend als Brussel).

Door de aanpalende ligging bij ons natuurgebied ‘Twaalf Apostelenbos’, genoemd naar datzelfde godshuis, zijn het bosje en het natuurgebied reeds met elkaar verbonden. Met de keuze voor ‘Elzendaalbos’ zijn beide nu ook in naam gelinkt. Maar elzen zullen er niet aangeplant worden. De huidige locatie ligt wat hogerop de helling en is te droog voor deze vochtminnende soort.

Samenwerking

Ook andere partners zien het belang in van deze plannen voor de toekomst. Samen met het gemeentebestuur van Tervuren onderzoeken we de mogelijkheid om een wandelpadje met een plekje voor een bank langs dit bosje te openen. Zo wordt dit bosje ook een rustplekje voor de wandelaar aan de voet van het plateau van Duisburg. En dankzij een subsidie van de Vlaamse Overheid in het kader van de realisatie van nieuw toegankelijk groen in de Vlaamse Rand kunnen deze plannen ook werkelijkheid worden.

Een realisatie met de steun van

Afbeelding