Inktvis laat sporen na in de Geelstervallei

Begin oktober dook er in de buurt van de Geelstervallei een merkwaardige verschijning op. In de tuin van één van onze bestuursleden verrees uit de schorslaag tussen de frambozenstruiken een groepje felrode tentakels. Het betreft hier de fameuze inktviszwam. Geen echte inktvis dus, maar één van de vele paddenstoelen die in deze tijd van het jaar te voorschijn komen.

De inktviszwam (Clathrus Archei) is een lid van de stinkzwammenfamilie. Uit een eivormig vruchtlichaam ontwikkelen zich een zevental slanke lange armen met een felrode kleur. Historisch gezien kwam deze zwam niet in Europa voor. Zijn thuisbasis is in Australië en Tasmanië, een slordige 15 000 km hier vandaan. Hoe de zwam in Europa is terecht gekomen blijft giswerk. De eerste Europese waarnemingen kwamen er na 1920, zodat één vermoeden is dat hij zou meegereisd zijn via de Australische troepen aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, bijvoorbeeld via sporen aan de laarzen van een soldaat. Andere bronnen spreken echter over een eerste waarneming van de inktviszwam in 1913 in Frankrijk, meerbepaald nabij het plaatsje Raon-l'Etape in de Vogezen. Indien correct, ondermijnt dit de oorlogstheorie, en moet de oorsprong elders gezocht worden. Dat de sporen zouden meegereisd zijn via Australische wol lijkt een andere valabele theorie.

De inktviszwam komt ondertussen in heel West- en Zuid-Europa voor, op vochtige en schaduwrijke plaatsen. In België en Nederland blijft hij vrij uitzonderlijk, al lijkt de inktviszwam ook hier gestaag in aantal toe te nemen. De oorzaak hiervan kan waarschijnlijk aan het warmer wordende klimaat toegeschreven worden. Wij noteren alvast in de agenda om ook volgend jaar aan het begin van de herfst op zoek te gaan naar deze bijzondere exotische gast.