Het laatste nummer van Snep! dat onlangs verscheen, is misschien wel door de handen gegaan van Marc Cornelis. Tenminste, als je nabij de Vinderhoutse Bossen woont én op het grondgebied van Mariakerke.
Vier keer per jaar doet Marc zijn busronde. Met de fiets, omdat de huizen toch wel wat op afstand liggen van elkaar. Door regen en wind. Het moeten intussen al enkele duizenden nummers zijn die Marc heeft bedeeld. “Toen ik hier kwam wonen, rond 1993, heb ik mij aangesloten bij de Actiegroep Bourgoyen-Ossemeersen en was ik ook een tijd bestuurslid. Het moet kort erna zijn dat ik ben beginnen bussen. Het tijdschrift heette toen De Grutto, de voorloper van Snep! Ik heb toen ook een cursus gevolgd om het diploma van Natuurgids te halen en heb ook nog enkele keren gegidst.”
Gedreven vrijwilliger
Blijkt dat natuur altijd al sterk aanwezig was in het leven van Marc. Als kind al was hij erdoor aangetrokken. Toen al voorbestemd om later vrijwilliger te worden bij Natuurpunt? Wie weet… Zonder meer een gedreven vrijwilliger! Het is in al die jaren nog niet vaak gebeurd dat hij een ronde niet heeft kunnen doen.
Ik pols even of hij misschien tips heeft voor andere bussers van Natuurpunt. Vooraf steekt hij de nummers op volgorde van de huizen zoals hij ze passeert op zijn ronde. “In het begin was het wel soms zoeken naar de brievenbussen. Sommige zitten wat verscholen. Of er is op de brievenbus geen huisnummer te zien.” Het afleggen van de ronde op zich duurt zo’n twee uur. “Er is geen opgelegde deadline voor het bedelen van het tijdschrift, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat je dit best niet uitstelt. Er worden namelijk activiteiten aangekondigd in het magazine. De leden moeten het boekje vooraf hebben gekregen. Vroeger kwam het boekje later van de drukker en moest ik mij meer reppen om op tijd te zijn met de bedeling.”
Dat het aantal leden van Natuurpunt sterk in stijgende lijn gaat, merkt Marc ook aan zijn rondes. “Er wordt wel voor gezorgd dat de rondes worden gesplitst en herschikt zodat het nooit te zwaar wordt.”
Ecologisch tuinieren
Tijdens het interview zitten we in de tuin van Marc, aan een tafeltje omgeven door een wirwar van struiken en planten met hier en daar ontluikende bloemen. Hij vertelt met zichtbare trots over zijn misschien wel grootste passie: tuinieren. En in het bijzonder ecologisch tuinieren. De tuin moet er wild uitzien. Tijdens de winter wordt er gesnoeid. “Anders zou alles dichtgroeien, het moet een open tuin blijven. “Verder is het vooral ingrijpen als een plant of struik te dominant dreigt te worden. “Dan trek ik die uit en zet ik iets anders in de plaats. Ik probeer sowieso elk jaar iets nieuws uit.”
Er zijn twee zelf aangelegde vijvertjes. “Daar ben ik wel zeer tevreden over. Ze trekken ook veel kikkers, salamanders en padden aan en zorgen voor leven.”
Moestuinieren heeft Marc geprobeerd, maar dat is niet echt goed gelukt. “De slakken hebben veel opgegeten. De grond is hier ook niet echt geschikt om groenten te kweken.”
Vinderhoutse Bossen
Op de momenten dat Marc niet tuiniert, trekt hij er zeer graag op uit om te wandelen. Naar de Vinderhoutse Bossen. Of naar de Bourgoyen-Ossemeersen, om er naar de vogels te gaan kijken. “Ik ben geen specialist, maar ik ken wel de algemene soorten.”
Sinds Marc onlangs met pensioen ging, is er in zijn leven meer tijd vrijgekomen voor Natuurpunt. Je kunt hem soms tegenkomen op één van de natuurbeheerdagen in de Vinderhoutse Bossen. “Ik vind het zeer goed dat Natuurpunt er is en zo hard aan de kar trekt. Er wordt zeer veel werk verzet, maar het is roeien tegen de stroom in. De politiek werkt eigenlijk niet echt mee en dat vind ik zeer erg. De klimaatproblematiek wordt alsmaar prangender, en de politiek negeert dat volledig. Nochtans is er meer draagvlak voor de natuur, de mensen willen meer groen. De politiek pikt dit te weinig op. Integendeel, de natuur krijgt het alsmaar harder te verduren, wordt steeds meer ondergeschikt aan de economie.”
“Soms ben ik een beetje pessimistisch, maar ik zie ook goede dingen gebeuren. De Vinderhoutse Bossen zie ik duidelijk uitbreiden. Tien jaar geleden was het ondenkbaar dat je hier kon wandelen.”
Tekst: Sofie Dhooge, vrijwilliger redactie Snep!
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Snep, het ledenmagazine van Natuurpunt Regio Gent (juni 2024).
Ontvang nieuws over onze natuur en activiteiten rechtstreeks in je mailbox.
Abonneer je op onze nieuwsbrief