Ringslangen in de Vlaams-Brabantse valleien

De ringslang is voor haar voortbestaan gebonden aan water. In de drie valleien werden daarom plas-draslanden hersteld. In de Hoegaardse, Bierbeekse en Glabbeekse valleien waren al aanzienlijke en samenhangende natuurgebieden uitgebouwd, maar de laatste enclaves intensief bewerkte gronden voorkwamen dat het watersysteem hersteld kon worden. De afgelopen jaren lukte het om enkele van deze enclaves te verwerven, waardoor we in de mogelijkheid kwamen om drainages op te heffen zonder hinder te veroorzaken bij naburige eigenaars. Dit zorgde meteen voor het ontstaan van veel vochtigere graslanden. Door deze graslanden ook minder intensief te bewerken, worden ze kruidenrijker wat dan weer goed is voor insecten, ongewervelden en amfibieën. Op de valleiflanken werden bossen aangelegd.

Vernatting zorgt voor boost bij veel soorten

Het bijhouden van het gebiedseigen water in de valleien is niet alleen gunstig voor de gevlekte ringslang. Ook andere bijzondere dieren zoals de grauwe klauwier, geelgors, sleedoornpage, weidebeekjuffer en waterspitsmuis profiteren van de maatregelen. En de mens: deze maatregelen helpen om grote hoeveelheden neerslag te bufferen en zo onze dorpen en steden te vrijwaren van overstromingen. Bovendien slaan natte graslanden en veengebieden veel  CO2 op, waardoor ze helpen om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

De grootste slang van België 

De gevlekte ringslang is de grootste slang in België. In de regel bereiken vrouwtjes een lengte van 100 tot 120 cm, mannetjes worden maximaal 90 cm. De boven- en zijkant zijn olijfgroen, bruin of grijs en in meer of mindere mate bedekt met zwarte stipjes. Vlak achter de kop bevindt zich een ring die in kleur kan variëren van geel tot oranje, maar soms ook vaal wit is. Achter deze ring zijn twee, soms aaneengesloten, zwarte vlekken te zien. Aan de bovenkant kan de gele ring doorbroken zijn door een zwarte streep. De ringslang is eenvoudig te onderscheiden van de andere twee inheemse slangen en de hazelworm door de gele ring en de zwarte vlekken achter de kop. 
De ringslang komt van nature niet voor in Vlaanderen, maar wel in Wallonië en Nederland. Deze populaties in Vlaanderen zijn meer dan waarschijnlijk ontstaan door vrijwillige of accidentele introductie van ringslangen. Dat deze populaties zich handhaven en op andere plaatsen zelfs nieuwe populaties kunnen vormen, is het gevolg van het opportunistisch karakter van de ringslang. Deze soort bezet een breed spectrum aan habitats en kan grote afstanden afleggen.

Tekst: Kris Boers (Natuurpunt Beheer)
Extra info: https://www.hylawerkgroep.be/static/files/0217/Ringslang%20in%20Vlaande…
Dit project werd mogelijk gemaakt met de financiële steun van de provincie Vlaams-Brabant.