Euraziatische lynx

De lynx is een langbenige katachtige met grote poten en een korte staart. Zeer kenmerkend zijn de gepluimde oren en de bruine, gevlekte vacht. De korte staart heeft een zwarte punt. Lynxen zijn zeer zeldzaam en schuw. Ze leven voornamelijk in de schemeruren en bij voorkeur in zeer uitgestrekte gebieden met bossen, waardoor het moeilijk is om hun aanwezigheid in Vlaanderen te bevestigen.

Hoe kan je de lynx herkennen?

• groot (vergelijkbaar met de ree); kop-romplengte: 80-130 cm; gewicht: 14-26 kg
• korte staart met zwarte punt; staartlengte: 15-25 cm
• gepluimde oren
• zomervacht: bruin met vlekjes, gaande van donker tot licht gekleurd, ook op de poten
• wintervacht: dichtere structuur en vaker grijs

Wat eet de lynx?

De voornaamste prooien van de lynx zijn hertachtigen en hazen. De lynx heeft vooral een voorkeur voor reeën. Hij besluipt zijn prooien vanuit de dekking en bespringt ze dan. Lynxen hebben een typisch eetpatroon: zij beginnen aan de achterzijde van hun prooien te eten. Ze keren vaak gedurende verschillende nachten terug naar een grote prooi (zoals een ree). Tussen deze periodes in bedekken ze hun prooien vaak met bladeren of grond.

Waar leeft de lynx?

• In Vlaanderen (Voeren en Zuid-Oost-Limburg) zijn er enkele aanwijzingen en mogelijke observaties van lynxen geweest, maar geen enkele daarvan is 100% zeker. Wel leven er met zekerheid Euraziatische lynxen in Frankrijk en Duitsland.
• Mogelijke waarnemingen in België
• Verspreiding in de wereld

Hoe plant de lynx zich voort?

De voortplantingstijd bij lynxen vindt plaats van eind februari tot eind april, met een piek eind maart. Eind mei-begin juni worden de jongen geboren. Meestal worden er 2 à 3 jongen geboren, die gezoogd worden gedurende 2-5 maanden. Lynxen leven solitair, maar het territorium van een mannetje kan dat van verschillende vrouwtjes overlappen. Jongen blijven ongeveer een jaar bij de moeder. Dan verlaten ze haar leefgebied en gaan op zoek naar een eigen territorium.

Hoe krijg je de lynx te zien?

Lynxen zijn zeer zeldzaam en schuw. In Vlaanderen werden wel al aanwijzingen (sporen; aangevreten prooi; vage filmpjes) voor hun aanwezigheid gevonden maar deze zijn niet zeker. Lynxen leven in uitgestrekte bossen, bij voorkeur met veel bomen en een dichte onderbegroeiing. Het type bos (naald of loof) is daarbij van minder belang. Lynxen zijn schemer- en nachtactieve dieren met een piek in activiteit tijdens de avond- en ochtendschemering. Ze leven solitair in een groot territorium tot wel 450 km². De kans om er een te spotten is eerder gering maar onverwachte ontmoetingen kunnen altijd. Sporen en aangevreten prooien kunnen ook aanwijzingen geven voor de aanwezigheid van een lynx.

Hoe ziet het spoor van de lynx eruit?

Weetjes over de lynx

• De lynx is ongevaarlijk voor de mens.
• Er bestaan 4 soorten lynxen: 2 van het Europese continent: de Euraziatische lynx, die bij ons inheems is, en de Iberische lynx. 2 van het Amerikaanse continent: de Rode lynx en de Canadese lynx.
• De Iberische lynx wordt ook Spaanse lynx of Pardellynx genoemd. Hij lijkt sterk op de Euraziatische lynx maar is kleiner en leeft tegenwoordig enkel nog op het Iberisch schiereiland.
• Lynxen zijn voornamelijk ‘s nachts actief waardoor ze moeilijk worden waargenomen. Om toch iets over hun aanwezigheid of activiteit te weten te komen, worden cameravallen  gebruikt. Deze worden dan opgehangen in de buurt waar men hun aanwezigheid vermoedt of waar er een vermoedelijke prooi gevonden is. Deze camera’s zijn uitgerust met bewegingsmelders of warmtegevoelige apparatuur zodat ze alleen afgaan wanneer er met lynxen vergelijkbare dieren langskomen. Met de genomen foto’s kan men de dieren identificeren of via het uniek vlekkenpatroon een onderscheid maken tussen verschillende individuen.

Wat kan jij doen?

Kom je (onverwacht) een wilde katachtige tegen, maak dan zoveel mogelijk filmpjes en foto’s. Neem ook foto’s van (vermoedelijke) prooien of sporen, als je die zou tegenkomen. Als je denkt sporen van een lynx gevonden te hebben, fotografeer deze dan met een universele lengtemaat op de foto (leg bijvoorbeeld een muntje langs de sporen) zodat de grootte goed ingeschat kan worden.

Al deze gedocumenteerde waarnemingen kunnen helpen ter identificatie. Je kan ze melden en zo opslaan in de grootste natuurdatabank van België: www.waarnemingen.be