Heikikker

Blauwe kikker

In de paartijd (eind februari, tot uiterlijk begin april met een piek in kooractiviteit in maart) kleuren mannetjes licht- tot fel blauw. Deze kleur is maar enkele dagen aanwezig en dient als signaalfunctie voor andere mannetjes. 

De larve van de heikikker bereikt een lichaamslengte van 4 tot 5 cm. De staart is ongeveer 1.5 x de lengte van de romp en loopt vrij spits toe.

Bruine kikker

De heikikker lijkt erg veel op de bruine kikker. Vaak wordt ook kleurverschil aangegeven: veel heikikkers hebben een lichtbruine streep op het midden van de rug. Er zijn echter egaal gekleurde heikikkers en ook gestreepte bruine kikkers komen voor wat het onderscheid soms bemoeilijkt.

De belangrijkste verschillen tussen de bruine kikker en de heikikker zijn de spitse snuit van de laatste soort; de bruine kikker heeft een meer afgeronde snuitpunt. De bruine kikker heeft een lichte rugstreep op de rug, die bij de heikikker meer geprononceerd is en scherp begrensd. Het trommelvlies van de heikikker is ongeveer 2/3 van de doorsnede van het oog, die van de bruine kikker 3/4 maar dit is in het veld moeilijk te zien. Zeer karakteristiek is de hooggewelfde en lange hielknobbel (metatarsusknobbel), die duidelijk groter is dan die van de bruine kikker. Bij de bruine kikker is deze klein en zacht.

Hoe plant de heikikker zich voort?

In maart trekken de kikkers naar hun voortplantingswater, de mannetjes blijven met enkele weken het langst in het water, de vrouwtjes blijven slechts enkele dagen. Parende heikikkers en kikkerdril zijn meestal opvallend geconcentreerd op ondiepe, snel opwarmende, plekken van de poel of vijver. Dit gebeurt vaak met enkele tien- tot honderdtallen klompen tegelijk op slechts enkele vierkante meters. De eiklompen van de heikikker zijn opmerkelijk kleiner (6 tot 8 cm diameter) en meer compact dan deze van de bruine kikker en bevatten zo een 600 tot 2.000 eieren. 

De heikikker heeft een voorkeur voor gebieden met een hoge grondwaterstand en is een typische bewoner van laagveengebieden. In Vlaanderen is de heikikker gebonden aan de voedselarme milieus van de Kempen waar hij voedselarme tot matig voedselrijke vennen, beekjes en andere waterpartijen als voortplantingsplaats gebruikt. Hij is ook tevreden met zure waterpartijen.

Heikikkers overwinteren op vorstvrije plaatsen op het land van eind oktober tot begin maart. In tegenstelling tot de bruine kikker overwintert de heikikker nagenoeg niet in het water.

Bekijk deze soort op waarnemingen.be

Komt deze soort veel voor? 

Zoals veel amfibieën krijgt de heikikker vaak te maken met verkeersongevallen. Tijdens de trek naar zijn voortplantingspoel, belandt deze kikker geregeld onder de wielen. Bovendien versnippert en verdwijnt het leefgebied van de heikikker steeds meer, waardoor hij zeldzamer wordt en nog maar in twee provincies voorkomt. Tenslotte ziet de heikikker enorm af van droge zomers en wisselvallige winters, beide een gevolg van de klimaatverandering.