Paddenstoelen

De meest gespotte paddenstoel, een opruimer van dood hout, groeit meestal in grote groepen.

Gewoon elfenbankje groeit het hele jaar door op stronken en takken van loofbomen. 

Het Gewoon elfenschermpje is een opruimer van dood plantaardig materiaal met witte sporen en vrij staande plaatjes. Ze ruikt naar rapen, maar is giftig. Het elfenschermpje heeft een paarse hoed en paarse steel.

Gewoon fluweelpootje is een typische winterpaddenstoel, met zijn kleverige hoed en behaarde steel is het vruchtvlees beschermd tegen de vrieskou. De zwam groeit meestal in bundels op dood hout van loofbomen. 

Gewoon vuurzwammetje is een kleine, felrode wasplaat met een geschubde hoed. Het is een indicator voor heischrale graslanden, voedselarme, zure bodems. 

Deze amaniet onderscheid zich van de Panteramaniet door zijn grijze plakjes die onregelmatig over de hoed verspreid liggen. Ook het ontbreken van een beurs rond de knolvormige voet van de steel, de gestreepte ring, de aardappelgeur en de ongestreepte hoedrand zijn duidelijke kenmerken.

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.

Tot 2021 dachten we dat de zeer zeldzame Groensteelsatijnzwam één van de weinig gemakkelijk herkenbare satijnzwammen was. In 2021 werd een dubbelganger beschreven die slechts op basis van de grotere sporenmaten kan onderscheiden worden: grootsporige citroensteelsatijnzwam. Beide soorten zijn indicator van kalkrijke, ongestoorde, niet bemeste graslanden.