Everzwijn

Wilde zwijnen zoeken regelmatig voedsel in landbouwgebieden. Hierdoor kunnen ze economische schade aan landbouwgewassen veroorzaken. Gewasschade kan ontstaan door vraat, wroeten, liggen, rollen, krabben en vertrappen. De meeste schade komt voor bij aardappelen, grasland (omwoelen), maïs en graan. Enkel het plaatsen van een degelijk zwijnenraster (110 cm hoog raster van betongaas) of schrikdraad omheen de teelten kan de overlast verhinderen. De maatregel is echter praktisch niet altijd uitvoerbaar. Het succes van alle andere afweermiddelen (op basis van geur of geluid) is doorgaans maar van korte duur (wilde zwijnen leren snel). In een aantal gevallen zal, na overleg met alle betrokken actoren (landbouwsector, wildbeheerseenheden, Agentschap voor Natuur en Bos, natuurverenigingen), populatiebeheer nodig zijn.

Ook naar het verkeer toe kunnen wilde zwijnen voor problemen zorgen (aanrijdingen). Snelwegen die het leefgebied van wilde zwijnen doorsnijden zijn tegenwoordig meestal uitgerasterd opdat zwijnen en snelverkeer gescheiden zouden blijven. In toenemende mate wordt dit uitrasteren gecombineerd met de aanleg van ecoducten zodat populaties niet van elkaar worden afgescheiden. Die goed werkende oplossingen worden echter niet of nauwelijks voorzien op provinciale en lokale wegen. Aanrijdingen zijn het gevolg. De meeste aanrijdingen vinden plaats in de schemering en het duister. Er zijn nauwelijks aanrijdingen overdag. Maatregelen als waarschuwingsborden, wildspiegels, reflectoren en geur- of akoestische gordijnen hebben niet het gewenste effect. Enkel door snelheidsbeperkingen en het periodiek afsluiten van wegen (bv. tussen 22u - 24u en tussen 6u - 8u) kan het aantal aanrijdingen met wilde zwijnen significant worden verlaagd.