Witsnuitdolfijn

• middelgroot, zwaargebouwd
• opvallend witte snuit, iedere kaakhelft heeft 22- 27 tanden, witte kin
• hoge, sterk gekromde rugvin, sikkelvormig, bijna zwart van kleur
• bonte flanken: vooraan zwart, grijs-witte vegen achter en onder de rugvin naar kop toe tot aan blaasgat
• borstvinnen en staart meestal zwart, vaak met een fijne witte vlektekening
• lichtgrijze tot witte buik
• lichte oogring

De witsnuitdolfijn is een middelgrote, zwaargebouwde dolfijn. Hij heeft een opvallend witte snuit en een hoge, sterk gebogen rugvin. Die is zwart van kleur. De witsnuitdolfijn heeft als duidelijk kenmerk een grijze vlek op de bijna zwarte rug die loopt vanaf de rugvin tot aan de staart. Hij heeft ook een duidelijke grijze veeg over de flank. Die gaat onder de rugvin door tot over de kop tot aan het blaasgat.
 

Witsnuitdolfijnen maken tijdens het jagen in groep gebruik van echolocatie (sonar) en fluittonen. Daarnaast produceren ze geluid door met hun staart op het water te slaan of uit het water te springen. Deze technieken gebruiken ze om groepen vissen naar het oppervlak te drijven.

Wat eet de witsnuitdolfijn?

De witsnuitdolfijnen eten hoofdzakelijk vis, maar ook kreeftachtigen en inktvissen. In de Noordzee bestaat hun voedsel voornamelijk uit makreel, haring, wijting, kabeljauw en inktvissen.

Witsnuitdolfijnen leven in groepen van minder dan 50 dieren, maar groepen van enkele honderden dieren zijn ook waargenomen. Ze komen vaak voor in gezelschap van andere walvisachtigen. Ze jagen in groep en drijven vissen naar het oppervlak.