Kiekebossen

Toegankelijkheid

Toegang via de Langerbrugsestraat naar de Dotterbloemstraat in Evergem. Op het einde naar links, de ingang is 200m verder via een klein weggetje aan de rechterkant (naast de Kalestraat 41).  Het gebied ligt vlakbij knooppunt 44 van het Fietsnetwerk Meetjesland en langs de Burggravenroute (45 km), verkrijgbaar bij Toerisme Meetjesland. Opgelet: Enkel begeleide wandelingen zijn momenteel mogelijk. Er is nog geen wandelpad aanwezig. Vanap deze locatie heb je wel een zicht op de Kiekebossen.

Beschrijving van het gebied

Langs de rivier de Oude Kale, in de gemeente Evergem, liggen natte weilanden die erg de moeite waard zijn: De Kiekebossen. Dit gebied is bijna 25 hectare groot. De natte weiden hebben aan de randen een beplanting met knotwilgen en het gebied is doorsneden met talloze kleine sloten die rijkelijk begroeid zijn met planten. Naast de biologische waarde heeft dit natuurgebied ook voor de mensen een grote waarde als natuurlijke buffer in dit verstedelijkt gebied. Voor het behoud van deze brok natuur wil Natuurpunt zich inzetten.

Dieren en planten

In de Kiekekbossen is er veen en kwelwater aanwezig, waardoor er typische planten te vinden zijn zoals de dotterbloem. Naast de dotterbloem zijn tweerijige zegge, riet, moeraswalstro, moerasvergeet-mij-nietje, kale jonker, moerasrolklaver, gewone engelwortel, moerasspirea, lidrus, pinksterbloem, veldzuring, echte koekoeksbloem en gevleugeld hertshooi typische vertegenwoordigers. Heel wat vogels zoals de kievit vinden hier een broedplaats en je kan er ook buizerds en watersnippen opmerken

Geschiedenis van het gebied

Voor het ontstaan van de graslanden in de Kiekebossen keren we enkele duizenden jaren terug in de tijd. Tijdens de nieuwe steentijd (4000-2000 vC) gaan mensen de streek ontginnen voor landbouw en veeteelt. Ze stoppen met rondtrekken en vestigen zich. In de vallei van de Oude Kale doen ze dat rond 3000 vC. Er is nu vaste bewoning op de droge hoogten. Het natuurlijke bos raakt als gevolg van ontginningen aangetast. De afstroming van water en de afspoeling van bodems nemen daardoor toe. Vanaf dan duiken de waterlopen (weer) op en het aantal overstromingen neemt toe. In dat drassige gebied rond de Oude Kale ontstaat rond 3000 vC het veen en kleiig alluvium dat ongeveer een meter dik is en nog op vele plaatsen in de vallei terug te vinden is.

Van zodra de mens in de streek verschijnt en ingrijpt in het landschap, ontstaat een cultuurlandschap. De ontginning van het landschap begint: kouters (uitgestrekte akkers) op droge gronden, bulken op de natte, lager gelegen gronden en meersen in de laaggelegen overstromingsvlaktes langs de beken. Deze meersen zijn landschappelijk vrij open. Ze zijn op de eerste plaats te nat voor veel bomen. Ten tweede dienen ze na het hooien ook als gemeenschappelijke weide; er zijn dan ook geen afsluitingen met perceelsrandbegroeiing.

Tijdens de middeleeuwen komen ook meer meers- en moerasgronden in de vallei van de Oude Kale in cultuur. Oude gemeenschappelijke hooiweiden worden opgedeeld. Van goede meersgronden wil iedereen een stuk gebruiken, zodat het grondgebruik sterk opgedeeld raakt. Dat geeft aanleiding tot gelijkgerichte, smalle strookpercelen zoals in de Kiekebossen.

In de 20e eeuw brengen de ingrepen in de waterafvoer een veranderend grondgebruik met zich mee. De hooilanden worden graasweiden. Afsluitingen van de percelen met randbegroeiing en prikkeldraad is daarbij nodig. De meersen veranderen van een open in een gesloten landschap, een landschap dat we nu nog deels aantreffen in de Kiekebossen.