Tussen Wamp en Neten

In de Rode Del liggen visvijvers. Op het drogere gedeelte zal heideherstel leefgebied creëren voor de gladde slang.

In de Hooyput zijn beemden ontstaan door ontwatering via de Biezenloop. Door kweldruk waren dit interessante gebieden voor hooiproductie. Daarnaast komt ook droge en vochtige heide voor en venig berkenbroek.

In de Arendonkse Watering zijn rond 1850 vloeiweiden aangelegd. Het mineraalrijke kanaalwater moest de arme zandbodem omvormen tot vette landbouwgrond. Dat viel nogal tegen: al in 1863 ging de maatschappij over kop en de percelen werden bebost, maar staan nog steeds onder invloed van het kanaalwater.

’t Goorneetje ligt op de samenvloeiing van twee bovenlopen van de Kleine Nete. Het is dan ook een bijzonder drassig gebied dat deels ontwikkelt tot elzenbroekbos, deels tot bloemrijke ruigte en deels tot beemd.

In de Goorbossen is voor de aanleg van de E34 een zandwinput van 12 ha gegraven. Deze zou als nabestemming recreatie krijgen. Het ‘Retiese Zilvermeer’ is er echter nooit gekomen: de vijver werd vergeten en Moeder Natuur kon er haar gangen gaan. Op de droogvallende oever toverde zij een schitterende oeverkruidvegetatie tevoorschijn met alles erop en eraan. Op het strand drapeerde zij een mooie overgang van vochtige naar droge heide.

De Graaf heeft een bijzondere geschiedenis. In 1853 werd het Reties Goor opgekocht door het Koningshuis, in de persoon van prins Filips, Graaf van Vlaanderen. Het gebied werd volledig opgeplant met mast. 100 jaar later werd ‘De Graaf’ verkocht aan plaatselijke boeren en omgezet in weiland. Hij groeide uit tot een hotspot voor weidevogels.