Invasieve exoten: kunnen we het probleem opeten?

Stoven, bakken en braden. Het zijn drie nieuwe manieren waarmee je kan omgaan met exoten die de inheemse flora en fauna overrompelen. Ze gebruiken in de keuken is wel smakelijk. Maar valt het probleem op te lossen door het op te eten?

Voor de vraag hoeveel uitheemse soorten er schade berokkenen, kan je de regel van vier hanteren: per duizend exoten overleven er slechts honderd in een nieuwe omgeving. Van die honderd soorten zullen er tien in slagen om stand te houden, waarbij één van die tien een nadelige invloed zal hebben en uitgroeit tot een plaag. En enkel diegenen die tot de laatste categorie behoren, krijgen het label invasief. Maar wat moeten we doen als ze wel de inheemse natuur verdringen of een negatieve impact hebben op de mens? Ze wegjagen? Vernietigen? Of gewoon opeten?

Tv-zender Canvas ging op zoek naar antwoorden en maakte er een volledig eigentijds interactief verhaal van.  

Afbeelding

Vogelkers, hm, lekker?

Invasieve exoten veroorzaken schade aan de biodiversiteit, onze gezondheid en zelfs aan de gehele economie, zoveel is duidelijk. 

Het gebruik van exoten in de keuken is een voorbeeld van een heel originele aanpak. De bessen van de Amerikaanse vogelkers, een plant die al jarenlang uit de Vlaamse bossen geweerd wordt, zijn voor de mens eetbaar en zelfs smakelijk.

Ook de Japanse duizendknoop kan in de keuken als rabarber gebruikt worden of kan de basis vormen voor lekkere taart. En de Chinese wolhandkrab werd in Europa en België van in het begin af aan al ingevoerd om de Aziatische keuken te introduceren. Toch is daarmee de kous allesbehalve af. Wanneer exoten dienst gaan doen als basisingrediënt of veelgevraagde delicatesse kan zo’n goedbedoeld initiatief immers gemakkelijk ontsporen.

In Engeland werden rond WOII een aantal muntjaks in het wild vrijgelaten als voedsel voor de arme lokale bevolking. De muntjak deed het daar erg goed, maar hij had een enorme impact op de Britse biodiversiteit. Nu vreet de muntjak de lokale bossen leeg.

Een occasionele Alexander- Halsband of Monniksparkiet op je bord kan dan misschien wel een smakelijke manier zijn om de exotenklus in theorie te klaren, maar in de uitwerking gaat het vaak mis.

Exoten die een doel of een behoefte vervullen voor de maatschappij worden om die reden al snel op grote schaal gekweekt. Dat lost het probleem niet op, maar duwt de oplossing nog verder uit het zicht.

Daarom verbood ook België bij de uitroeiing van de muskusrat het dier nog in restaurants te serveren. Op die manier werd de broodkweek geneutraliseerd en konden nieuwe ontsnappingen (en een eventuele plaag) vermeden worden.

De Japanse duizendknoop gebruiken om taart te bakken is dus perfect mogelijk en kan de natuur zelfs even doen herademen. Maar als er echt geld zal kunnen worden verdiend met het opeten van exoten, zal het probleem er alleen maar groter op worden.

> Lees meer over invasieve exoten 

Tekst: Erin De Wolf, Natuurpunt

Beelden: Canvas