Ronddolende Wenkbrauwalbatros voor het eerst in België

Op 16 juli 2017 kon Stephen Dunstan een Wenkbrauwalbatros fotograferen vanaf de ferry die van Hull naar Zeebrugge voer. De vogel vloog op circa 16 km voor de kust van Zeebrugge, binnen de Belgische territoriale wateren. Als deze waarneming wordt aanvaard door het Belgian Rare Birds Committee, wordt dit de eerste waarneming van de soort voor België.

Het gebeurt maar zelden dat een Wenkbrauwalbatros op het noordelijk halfrond wordt waargenomen. De soort broedt namelijk op de sub-antarctische eilanden in de Zuidelijke Oceaan. De belangrijkste broedpopulaties bevinden zich op de Falklandeilanden en in Chili. 

Op 28 mei 2014 dook een volwassen exemplaar op in een kolonie Jan-van-Genten op Helgoland, een Duits eiland in de Noordzee. De vogel werd er voor het laatst dat jaar opgemerkt op 13 juni. Opmerkelijk: in 2015, 2016 en 2017 keerde deze Wenkbrauwalbatros terug naar dezelfde zeevogelkolonie. Er leek een zeker patroon in de waarnemingen te zitten: aankomst in april of mei en vertrek in juni of juli, met tussendoor korte uitstapjes naar Denemarken. 

De voorbije weken werd (vermoedelijk) hetzelfde exemplaar ook opgemerkt op een aantal plaatsen langs de westkust van Engeland en Schotland. En op 16 juli was ook België aan de beurt. Het is al eerder gebeurd dat een eenzame Wenkbrauwalbatros op het noordelijk halfrond verzeild geraakte en hier bleef hangen. Het meest bekende exemplaar was Albert, een volwassen mannetje dat voor het eerst werd opgemerkt op 18 mei 1967 in de Firth of Forth in Schotland. Albert keerde tot juli 1995 elk jaar terug naar een kolonie Jan-van-Genten op de Shetlandeilanden. Pogingen om er vrouwtjes Jan-van-Gent te verleiden, bleven uiteraard zonder resultaat.

Ook de vogel van Helgoland zal hier geen soortgenoten vinden. Maar overleven, dat kan wel. Wenkbrauwalbatrossen voeden zich onder andere met vis en kwallen. Ze volgen ook actief vissende vissersboten waar visafval overboord wordt geworpen.

BirdLife International beschouwde de Wenkbrauwalbatros tot 2013 als een bedreigde diersoort. Alhoewel de soort vrij algemeen is, namen de aantallen in de vorige eeuw sterk af. Deze afname werd vooral toegeschreven aan de langelijnvisserij. Bij deze vorm van visserij wordt aangehaakt aas aan een lange vislijn achter een schip aangesleept, een methode waarbij veel bijvangst is in de vorm van zeevogels en zeeschildpadden die verdrinken nadat ze het aangehaakte aas hebben ingeslikt. 

Met een vleugelspanwijdte tot maximaal 2,5 meter en een lichaamsgewicht tot 4,6 kg, is de Wenkbrauwalbatros een behoorlijk indrukwekkende zeevogel, die tot meer dan 70 jaar oud kan worden. De soort dankt haar naam aan een fijn zwart streepje boven het oog. Wereldwijd zijn er 22 soorten in de albatrosfamilie.

Tekst: Dominique Verbelen, Natuurpunt Studie
Foto: Hans Verdaat