Wolvin Naya is symbool voor natuurherstel in Vlaanderen

Opwinding troef afgelopen weekend: met Naya is voor het eerst in meer dan 100 jaar met zekerheid een wolf opgedoken in Vlaanderen. Intussen is de route bekendgemaakt die de gezenderde wolvin de voorbije maand aflegde van Noord-Duitsland tot in Limburg. Niet toevallig verbleef Naya de voorbije twee weken vooral op plekken waar Natuurpunt samen met de Vlaamse overheid en andere natuurverenigingen werkt aan robuuste natuur, zoals het Kempen-Broek in Bocholt en de Vallei van de Zwarte beek in Beringen.  

Een wolf met smaak
Als we wolven als Naya een kans willen geven in Vlaanderen, dan zijn naast een uitgewerkt wolvenplan met sensibilisatie, compensatie in geval van schade en ontsnippering vooral ook grote, aaneengesloten natuurgebieden nodig. Op haar route door Nederland en Vlaanderen koos Naya telkens voor die grote gebieden met veilige rustplaatsen: de Sallandse Heuvelrug (5200 hectare) en Natuurpark de Maasduinen (4500 hectare).

Afbeelding

Het traject van de wolvin komt bijna volledig overeen met de grote brokken natuur van de lage landen. Dat is beslist geen toeval. (Bron: hbvl.be)

Ook in Vlaanderen zijn het vooral grote natuurgebieden waar de voorbije jaren veel geïnvesteerd is in natuurherstel die op een bezoekje van Naya getrakteerd werden: het grensoverschrijdende Kempen-Broek (25.000 hectare) en de vallei van de Zwarte beek samen met het kamp van Beverlo (5.500 hectare).  

Dat de wolf kiest voor de Vallei van de Zwarte Beek is een signaal dat de vele inspanningen voor natuur lonen. En het is niet alleen de wolf die daarvan profiteert. Met de zeldzame scharrelaar, kraanvogels, zwarte ooievaar en de raaf maakt het grootste natuurgebied van Natuurpunt haar naam als de uitvalsbasis voor terugkerende soorten in Vlaanderen.

Die grote gebieden bieden rustplaatsen, minder verstoring door mensen en voldoende voedsel. Uit veldonderzoek blijkt trouwens dat Naya heel wat natuurlijke prooien at: reeën, hazen en konijnen. Of ze zich ook tegoed gedaan zou hebben aan schapen, wordt momenteel onderzocht via DNA-monsters.

Corridors
Cruciaal is dat er tussen natuurgebieden verbindingen worden gelegd, zoals ecoducten en corridors. Wolven zijn namelijk notoire rondtrekkers en dit exemplaar legde maar liefst 700 km af, dwars door Nederland. De moeilijkheden die het dier ondervond om in Duitsland de A27 tussen Verden en Walsrode over te geraken, illustreren wat een wonder het is dat deze wolvin nadien tientallen snelwegen en verkeersknopen levend kon over geraken. In Vlaanderen wacht Naya zo mogelijk nog een grotere uitdaging. Gemiddeld zal de wolvin er om de 300 meter een weg tegenkomen.

Terwijl het probleem in Vlaanderen enorm is, worden momenteel relatief weinig inspanningen gedaan om te ontsnipperen. Vlaanderen heeft 5 ecoducten gebouwd, eentje per 14.000 kilometer weg. Ter vergelijking: in Nederland zijn er in totaal 66 of één per 2100 kilometer.

Afbeelding

Pootafdruk van Naya. Wolven- en hondensporen zijn maar moeilijk van elkaar te onderscheiden. Meest kenmerkend is de rechte lijn van het spoor en het volstrekt ontbreken van mensenvoeten in de buurt. Wolven gaan spaarzaam met hun energie om en lopen doelbewust in een bepaalde richting, vaak kilometers lang. Honden die niet hun eigen kostje moeten vergaren hebben een overschot aan energie, zijn constant afgeleid en wijken links en rechts af.

Tekst: Diemer Vercayie, Natuurpunt Studie