Veldkrekel

De veldkrekel is een forse zwarte krekel die bekend is door zijn luide zang. Dit is steevast een achtergrondgeluid in films waar men de sfeer van zwoele zomeravonden wil oproepen.

Hoe kan je de veldkrekel herkennen?

De veldkrekel is stevig gebouwd en heeft een zwarte of zwartbruine kleur. De voorvleugel kleurt dan weer iets lichter en heeft vooraan meestal een gele vlek, vooral bij mannetjes. De binnen- en onderkant van de achterdij is rood en bij het vrouwtje is soms ook de achterscheen roodgekleurd. De voorvleugel van de veldkrekel is verkort en reikt ongeveer tot aan de achterknie. De achtervleugel is zelfs nog iets korter. De legboor van het vrouwtje (waarmee ze haar eitjes op de juiste plaats kan leggen) is lang en slank met een ietwat verdikte top.

 Wat eet de veldkrekel?

De veldkrekel is een alleseter. Op zijn dieet staan vooral stengels, bladeren en grassen, maar ook dode en levende struikheide en schapenzuring. Al lust de veldkrekel zeker ook dode dieren.

Waar leeft de veldkrekel?

Het verspreidingsgebied gaat van West-Europa en Noord-Afrika tot aan de Kaukasus. In Europa ontbreekt de veldkrekel in de Scandinavische landen en Baltische staten, in Groot-Brittannië, Ierland en in grote delen van Spanje en Portugal. De krekel leeft in zelfgemaakte holletjes op zonnige, droge, schrale, weinig begroeide plaatsen, zoals droge heideterreinen, stuifzanden en kapvlakten.

• Verspreidingskaart

Hoe plant de veldkrekel zich voort?

De mannetjes veldkrekel zingen dag en nacht om een vrouwtje aan te trekken. Dat doen ze in of voor hun holletje. Na de paring blijft het mannetje nog even bij het vrouwtje in het hol. De cyclus van de veldkrekel is éénjarig. In totaal legt het vrouwtje ongeveer 200 eieren in de grond, telkens in groepjes van 20 tot 40. Binnen enkele weken ontwikkelen de eieren zich tot nymfen. Tijdens hun fase als nymf veranderen de jonge krekels nog 10 tot 12 keer van gedaante vooraleer ze echt volwassen zijn. De jonge nymfen leven vrij tussen de planten en zitten vooral tijdens de eerste drie stadia als nymf in open plekken in groep bij elkaar. Om goed te kunnen groeien, verhuizen ze regelmatig naar een groter holletje. In het negende en tiende stadium overwinteren ze om eind maart opnieuw de lentelucht op te zoeken. Daarna veranderen ze nog twee keer van gedaante door te vervellen.

Hoe krijg je de veldkrekel te zien?

Vooral in mei, juni en juli kun je de veldkrekel aantreffen in hun geliefkoosde biotoop, in heidegebieden, op droge en weinig begroeide plaatsen. Ook in hun fase als nymf, wanneer ze nog niet volwassen zijn, laten de jonge veldkrekels zich spotten al zonnend of grazend voor de ingang van hun holletje. Toch is het niet altijd eenvoudig om de veldkrekel buiten aan te treffen, want de krekel leeft voornamelijk ondergronds in zelfgemaakte holletjes.

Weetjes over de veldkrekel

• Ook al heeft de veldkrekel vleugels, het diertje kan niet vliegen. Daarvoor zijn de vleugels te kort. Slechts af en toe komen langvleugelige exemplaren voor.
• Bij lage dichtheden zijn vooral de roepende mannetjes in trek bij de vrouwtjes, terwijl bij hoge dichtheden vooral de stille mannetjes meer succes hebben. Roepende mannetjes hebben wel een grotere kans dat de balts uitmondt in een paring. In het voorjaar zingen de mannetjes op een soort podium voor hun holletje.
• Het krekelkoor dat je kan horen op een zwoele zomeravond wordt vaak gevormd door veldkrekels. Je waant je onmiddellijk in het Zuiden.
• De Velkrekel is een echte zonneklopper en is één van de twee hoofdfiguren uit de fabel van ‘de krekel en de mier’ van Lafontaine.
• In heel Noordwest-Europa gaat de veldkrekel achteruit. Dit komt vooral door de vernietiging en versnippering van hun leefgebied (heide), overbemesting van schrale graslanden en de veranderingen in vegetatiestructuur van heide en graslanden. Dit maakt kleine deelpopulaties gevoelig voor uitsterven.

Wat kan jij doen voor de veldkrekel?

Ga helpen bij een werkdag natuurbeheer in een heidegebied van Natuurpunt.