Wat na de boskaart?
Natuurpunt vraagt op korte termijn een nieuw initiatief van de Vlaamse regering om de meest kwetsbare bossen te beschermen. Correcties aan de kaart, heldere communicatie aan betrokken eigenaars en correcte compensaties moeten ingezet worden om het maatschappelijk draagvlak voor bosbescherming te behouden, én om een rush op extra beton te vermijden.
Elke dag verdwijnt in Vlaanderen 6 hectare open ruimte of natuur onder het beton. De maatschappelijke kost daarvoor is torenhoog: huizen die onder water lopen, recordfiles, miljoenen doodgereden dieren op onze wegen, waardevolle bossen die verdwijnen. Deze regering heeft de ambitie om tegen 2025 de betonnering van Vlaanderen te halveren. In 2040 wil ze het beton helemaal gestopt hebben.
Daarvoor zijn structurele aanpassingen aan onze ruimtelijke ordening nodig. Zo werden in de jaren 70 te gretig eeuwigdurende bouwgronden ingekleurd. Veel van die bouwgronden blijken niet nodig in functie van de bevolkingsgroei, en vaak zijn ze op de koop toe slecht gelegen, bijvoorbeeld in overstromingsgebied, of terwijl er waardevol bos op staat. Zo beantwoorden veel van de jarenoude afbakeningen (tussen groengebied en bouwgrond) niet meer aan de noden van onze tijd, en al helemaal niet aan die van de toekomst met een veranderend klimaat.
Draagvlak
Die oplopende maatschappelijke kost moet vermeden worden, en voor betrokken eigenaars moeten daar billijke compensaties tegenover staan. Als het debat over de bossenkaart één ding duidelijk gemaakt heeft, dan is het wel dat grootschalige ingrepen aan onze ruimtelijke ordening onhaalbaar zijn zonder draagvlak en heldere communicatie. Anders volgt totale paniek en dat leidt zelden tot verstandige beslissingen. Het debat is nu geopend, laat het nu helpen om tot een toekomstbestendige oplossing te komen.
Hoe moet het verder?
Het waardevol bos moet zo snel mogelijk beschermd worden. De ruis van de bossenkaart moet weggezuiverd worden en de burgers moeten heldere communicatie krijgen. Tot het bosbeleid helemaal op punt staat, blijft een tijdelijk moratorium op kappen maar beter gelden, zodat geen rush op extra beton ontstaat.
Tot slot zien we dat krachtigere instrumenten nodig zijn om de ruimtelijke ordening in Vlaanderen leefbaar te houden, zoals bijvoorbeeld verhandelbare bouwrechten, waardoor slecht gelegen gronden geruild kunnen worden tegen gronden waar geen waardevol bos op staat, of die beter gelegen zijn.
