Vistraject, een duurzaamheidstraject voor de Belgische visserijsector
Op 23 juni 2015 ondertekende Natuurpunt samen met minister Joke Schauvliege, de Rederscentrale, het Instituut voor Landbouw en Visserijonderzoek (ILVO), het departement Landbouw en Visserij en de provincie West-Vlaanderen het Convenant voor duurzame visserij. Doel van deze samenwerking is de uitvoering van het rapport Vistraject. Dat rapport was het resultaat van het eerste convenant voor duurzame visserij, dat op 30 augustus 2011 ondertekend werd.
Een duurzame visserijsector wil zeggen dat er zowel aandacht is voor sociale, economische als ecologische aspecten. Dankzij de specifieke inbreng van de convenantpartners, betrokkenen en vooral de bereidheid om met elkaar in gesprek te gaan, werd ‘Vistraject’ een uniek rapport waarin deze duurzaamheidsaspecten evenwichtig aan bod komen.
Zeven hoofddoelen geven de hoofdlijnen weer van het beoogde transitieproces in de visserijsector. Omdat het belangrijk is om vissers die duurzaam vissen, daar ook (financieel) voor te waarderen, worden er in het rapport verbanden gelegd met projecten zoals bvb. Valduvis. Valduvis wil de duurzaamheid van de aangeboden vis op de veiling zichtbaar maken opdat de extra inspanning beloond wordt in markttoegang en/of meerwaarde. Ook de rol van de consument in dit transitieproces komt aan bod.
Hoe gaan we de komende jaren te werk? De task force vormt het hart van de samenwerking. In de 4 werkgroepen (beleid, kust, innovatie en visserij) komen alle betrokkenen uit de sector samen om de acties uit Vistraject uit te voeren. Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de klankbordgroep komen alle werkgroepen en de taskforce komen om de globale vooruitgang te meten.

De zeven wegen naar een duurzame Vlaamse visserij
- De Vlaamse visserij draagt ertoe bij dat alle commerciële visbestanden zich bevinden binnen veilige grenzen.
Door een duurzaam beheer van de visbestanden zal er op lange termijn stabiele visvangst mogelijk zijn die vissers met minder inspanning kunnen binnenhalen, waardoor de brandstofuitgaven dalen en koolstofemissies verminderen. Bovendien zal een betere vangstsamenstelling met grotere exemplaren kunnen bijdragen tot hogere marktprijzen. - De vissersvloot heeft een minimale impact op het ecosysteem.
De zoektocht naar duurzame visserijtechnieken die een minimale impact hebben op het milieu en de selectiviteit van de vangsten vergroot, wordt verder gezet. Ook de indirecte negatieve impact op de waterkwaliteit en luchtkwaliteit wordt daarin meegenomen. - Natuur op zee wordt beschermd.
Vissers en natuurbeschermers zorgen samen voor natuurgebieden in zee. Vissers in opleiding leren over de werking van het ecosysteem, Natura 2000 en beschermde diersoorten, zodat er meer begrip ontstaat voor de noodzakelijke beschermingsmaatregelen. - Rederijen zijn economisch rendabel.
Economisch rendabele rederijen vormen een stevige basis om te investeren in ecologische en sociale doelen. Door de inzet van alternatieve technieken aan boord en aan het vistuig stijgt de rendabiliteit. Informatiecampagnes en certificaten tonen consumenten de weg naar duurzame vis. - Kleinschalige en kustvisserij.
De lokale kleinschalige en kustvisserij kent een aparte problematiek die een specifieke aanpak nodig heeft doordat hun bereik weg van de thuishaven veel beperkter is en hun mogelijke visgronden meestal gedeeld moeten worden met andere activiteiten op zee en of natuurbescherming. - Een sociaalverantwoorde visserij.
De vissers zijn tevreden over hun job, hun verloning en werken in veilige werkomstandigheden. - De nieuwe vissers.
Een job als visser is opnieuw in trek bij jongeren. De nieuwe generatie vissers wordt binnen een brede maritieme opleiding opgeleid tot ‘guardians of the sea’ en vaardige ondernemers, zodat zij goed voorbereid aan hun toekomst als visser te starten.
