Interview Anse Heeren

Een natuurgebied als Wijgmaalbroek beheren doe je niet alleen. Verschillende vrijwilligers organiseren, coördineren, vergaderen en werken elke dag samen om een stukje groen een stuk groener te maken. Deze maand aan het woord: vrijwilliger Anse Heeren.

Sinds 2013 staat Anse Heeren klaar voor Wijgmaalbroek. Ze steekt mee de handen uit de mouwen op vrijwel elke werkdag en daarnaast staat ze conservator Mark Lehouck af en toe bij wanneer er tussendoor nog wat extra handen welkom zijn. ‘Bijvoorbeeld als er een school of vereniging komt meehelpen en er wat begeleiders te kort zijn ben ik al eens komen bijspringen om Mark te helpen met het coördineren en aansturen van de helpende handen. Of als er na een teambuildingsactiviteit van een bedrijf nog wat restwerk overblijft op het perceel, dan wordt er wel eens gevraagd in de vrijwilligersgroep of er iemand ’s avonds nog even een uurtje kan komen helpen afwerken. Als het past, doe ik dat met plezier. Zeker na een hele dag binnen op kantoor! En toen we tijdens de pandemie na een hele tijd zonder werkdagen eindelijk weer aan de slag mochten was er een ’corona coach’ nodig die erop moest toezien dat alles volgens de regels verliep, van mondmaskers tot ontsmettingsmiddel voor het materiaal. En het veilig openen van onze mobiele ’bar’ natuurlijk, dat ook. Van werken krijg je dorst, hé.’

Ook het groter geheel ontgaat Anse niet. ‘Wijgmaalbroek is geen eiland, maar een stukje van een grotere dorpsgemeenschap, die dan weer deel is van de grotere gemeente Leuven. Samen met Mark en andere leden van het beheerteam probeer ik te volgen wat er in en rond Wijgmaalbroek gebeurt en wat een impact kan hebben op het gebied of onze werking. Zoals nu recent bijvoorbeeld de plannen rond de Ymeria-site. En als Mark ergens een tekstje, reactie of opiniestuk geschreven wil zien, dan komt hij wel eens bij mij aankloppen. Soms zie ik een oproep verschijnen voor financiering voor kleinere of grotere projecten binnen het gebied, en die signaleer ik dan aan de conservator. Als we een projectaanvraag willen indienen help ik graag mee aan het uitwerken en opstellen.’

Met drie op een werkdag
Lid worden van Natuurpunt en mee de handen uit de mouwen steken in en voor Wijgmaalbroek, was voor Anse een evidente keuze. ‘Na mijn studies ben ik — zoals velen — blijven hangen in Leuven. Ik begon in de stad te werken en verhuisde wat later naar Wijgmaal. Om daar als ’inwijkeling’ contacten te leggen heb ik me aangemeld op een werkdag. Natuur interesseerde me al van kinds af aan. Bij de grootouders ’op den buiten’ helpen met de werkjes in de tuin, weide en op ’t veld. Ik ben een echte buitenmens. Van lang binnen zitten word ik zenuwachtig! (lacht). Zo kwam ik in Wijgmaal al snel terecht bij Natuurpunt en in januari 2013 arriveerde ik op mijn eerste werkdag. Enkel Mark en Rik waren er toen, en zij dachten achteraf dat ze me nooit meer zouden terugzien na zo’n natte koude werkdag met “twee oude mannen”.’ Niets bleek minder waar: ondertussen is Anse al ruim 9 jaar actief in het beheerteam!

’Als je al een tijdje meedraait dan zie je ook de resultaten van de beheerwerken. Je ziet bv. meer plantensoorten verschijnen in de graslanden, er zijn de nieuwe poelen en ook de appreciatie van de vele extra wandelaars tijdens de pandemie was wel fijn om te horen. Iets anders is het teamwerk: iedereen is wel ergens goed in, en ieders kennis bijeenleggen om dan samen tot de best mogelijke oplossing of aanpak te komen is echt tof.’ Stilstaan is achteruitgaan, en dus kijkt Anse ook vooruit. ‘Wijgmaalbroek is nogal gefragmenteerd en het zou mooi zijn om het gebied op termijn beter te verbinden en uit te breiden.’ Er zit nog heel wat potentieel in de natuur van Wijgmaalbroek. ‘Het is een broek, en dat zijn de gebieden die we meer dan ooit nodig hebben omwille van het sponseffect bij zware regenval.’

Tips voor wandelaars? ‘De percelen Rietensveld langs het fietspad Wijgmaalbroek, met verderop een klein stukje nat bos, vind ik bijzonder rustgevend. Wel goed verscholen, je moet het al weten liggen om er te passeren. En uiteraard zijn de andere percelen ook zeker de moeite waard!’