Gewone zeehond

De gewone zeehond is een van de twee zeehondensoorten die aan de Belgische kust voorkomen. Het is een relatief kleine soort. De mannetjes kunnen 1,9 m lang worden en maximaal 120 kg wegen. De vrouwtjes zijn iets kleiner en worden ongeveer 1,7 m. 

Hoe herken je de gewone zeehond?

• zijn donkergrijze tot bruine kleur
• zijn vlekken (het aantal verschilt sterk van dier tot dier)
• zijn ronde kop
• zijn snuit: er is een lichte knik tussen zijn voorhoofd en neusrug

Waar leeft de gewone zeehond?

Gewone zeehonden verkiezen ondiepe kustwateren met zandbanken. De meeste kolonies in onze buurt  zijn dan ook terug te vinden in de Waddenzee en in estuaria van grote rivieren, zoals de Schelde. Bij eb profiteert de gewone zeehond ervan om op een zandbank uit te rusten. Zo ontstaan er grote rustplaatsen waar soms meer dan 600 dieren tegelijk rondhangen. Bovendien zijn rustige zandbanken de ideale plaats om de jongen ter wereld te brengen en te zogen. Tijdens de zoogtijd leven mannetjes en vrouwtjes apart.

Wat eet de gewone zeehond?

De gewone zeehond is een zeeroofdier en jaagt in ondiep water op bodemvissen en kleine kreeftachtigen. Zijn jachtgebied kan tot 50 km van zijn rustplaats liggen en meestal jaagt hij alleen.

Hoe plant de gewone zeehond zich voort?

De meeste jongen in de zuidelijke Noordzee worden geboren in juni en juli. Bij de geboorte wegen ze ongeveer 10 kg. Ze blijven nog 6 weken bij hun moeder en zijn daarna op zichzelf aangewezen. De overgang naar zelfstandig leven is zwaar voor de jonge zeehonden. Regelmatig worden er dan ook verzwakte jonge dieren aan de kust gevonden.

Zeehondenziekte

De zeehondenziekte is erg gevaarlijk voor de gewone zeehond en heeft al voor grote sterfte gezorgd. Het virus tast het immuunsysteem aan en zorgt voor symptomen zoals longontsteking en kortademigheid. Ook lijkt het alsof de zieke zeehonden in een trance zijn.