Keignaert

Zo’n 3.000 jaar terug was dit nog een veengebied, later overspoeld door de zee die een pak zand en zeeklei afzette. In de Middeleeuwen werden deze schorren ingedijkt. Tijdens het Beleg van Oostende (1601 – 1604) groeven de Geuzen een bres in de duinen. Zo ontstond een heel modderige vlakte met geulen waar het zeewater dagelijks binnen en buiten stroomde. Zo konden ze de belegerde stad beter verdedigen tegen de Spanjaarden. Deze geulen zijn momenteel nog zichtbaar in de polders als kreken, zoals de Grote en Kleine Keignaert, Zoute- en Sluiskreek en Oude Straatkreek. Met de aanleg van dijken won men later het overstroomde land terug.

Na WO II zag het eruit als een lappendeken van kleine weilandjes met veel grachten ; door ruilverkaveling en drainagewerken werden tal van natte graslanden gescheurd en als akkers gebruikt. Eind 20^ste eeuw waren er zelfs plannen om aan de oevers van de Keignaert een groot vakantiepark te bouwen !

Om de natuurpracht te ontsluiten voor het grote publiek loopt langs de bebouwde zijde van de Grote Keignaertkreek een wandelpad, van waar het gehele gebied permanent kan overschouwd worden. Het gebied zelf is alleen toegankelijk onder begeleiding van een natuurgids.