Merel

• De mannelijke merel een heeft gitzwart verenkleed met lange staart, felgele snavel en smalle, gele oogrand.
• Het vrouwtje is iets kleiner dan het mannetje, donkerbruin van kleur met lichtere borst, en bruin streeppatroon.
• De merel hupt met beide poten tegelijk of neemt een paar stappen om dan enkele seconden doodstil te staan
• Mannelijke merels zijn vaak iets assertiever en territoriaal dan vrouwtjes, vooral tijdens het broedseizoen. Ze zingen ook vaak om hun territorium te markeren en om vrouwtjes aan te trekken.

Met melodieuze liederen bakenen merels hun territorium af. Oudere merels zijn betere zangers en hebben een ruimer repertoire en minder herhalingen dan jongere merels. Je kan een merel individueel herkennen aan zijn zang. Zelf herkennen ze zo ook hun vaste buren aan hun lied. Die zullen daardoor minder snel aangevallen worden, dan onbekende zangers.

Het liedje van de mannelijke merel is meestal luider en melodieuzer dan dat van het vrouwtje, en wordt vaak gebruikt om vrouwtjes aan te trekken en territoriumgrenzen aan te geven.

Wat eet de merel?

Merels zoeken hun eten meestal op de grond, op een kort gemaaid gazon of tussen afgevallen bladeren. Ze eten vooral regenwormen, insecten en slakken.  De slimmerikken trippelen hevig in het gras waardoor de wormen de trillingen voelen. Deze denken dat er een mol aankomt of dat het regent. De wormen komen hierdoor naar boven. Slakken stelen ze vaak van de zanglijster, omdat ze er zelf niet in slagen een slakkenhuis open te breken. Ook bessen en (afgevallen) fruit staan op het menu, vooral in het najaar en de winter.